6 μήνες μετά το λουτρό αίματος στο Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου, η εβραϊκή εκδίκηση πήρε για σάρκα και οστά. Στους πολυσύχναστους δρόμους της Βηρυτού στον Λίβανο, ουδείς μπορούσε να φανταστεί τι έκρυβαν τα 3 πολυτελή Buick που στάθμευσαν στην αρχή του εμπορικού δρόμου της Rue Verdun. Απ'αυτά κατέβηκαν κατά ζεύγη κάποιοι τύποι με κάζουαλ ντύσιμο, μεταμφιεσμένοι, φορώντας ξανθιές περούκες και γυναικεία ενδύματα που τους καθιστούσαν μη αναγνωρίσιμους από απόσταση. Ήταν μεταμφιεσμένοι άνδρες των Ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών που επιχειρούσαν επί εχθρικού εδάφους. Ήταν 10 Απριλίου 1973 και ώρα 01:30 πμ, όταν πέρασαν το κατώφλι ενός κτηρίου. Ανέβηκαν με γρήγορους δρασκελισμούς στους πάνω ορόφους και αμέσως τράβηξαν τα αυτόματα τύπου Uzi που έφεραν μαζί τους (πέραν των εκρηκτικών) κάτω απ'τα πανωφόρια τους, έλαβαν εντολή να εισβάλλουν σε συγκεκριμένα διαμερίσματα του κτηρίου. Αμέσως άνοιξαν πυρ κατά τριών στελεχών της PLO, Abu Youssef, Kamal Nasser και Kamal Adwan. Δεν έφτασαν αυτοί, καθώς δεν δίστασαν να δολοφονήσουν την γυναίκα του Youssef αλλά και μια γειτόνισσα άσχετη με την υπόθεση.
Η εν λόγω επιχείρηση με την κωδική
ονομασία 'Spring of Youth'που αποτέλεσε κλάδο της επιχείρησης με την
κωδική ονομασία 'Wrath of God'αμφότερες έφεραν την σφραγίδα της Mossad
και του Ισραηλινού Στρατού αποτέλεσαν τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις
αντιτρομοκρατίας στην ιστορία του κράτους του Ισραήλ. Κατόπιν της
στιγερής δολοφονίας, οι υπάλληλοι της Mossad έτρεξαν προς τα αυτοκίνητα
και κατευθύνθηκαν παραθαλάσσια, ενώ διέφυγαν με φουσκωτά, ώστε να τους
περισυλλέξουν λίγο αργότερα ένα ταχύπλοο σκάφος που παραμόνευε καταμεσής
της θαλάσσης. Η σκηνή αυτή υπάρχει στην κινηματογραφική παραγωγή του
Steven Spielberg 'Munich'. Ο Youssef ήλθε σε επαφή με τον Γερμανό
πρεσβευτή στον Λίβανο Walter Nowak μια εβδομάδα πριν το τραγικό φονικό.
Το Ομοσπονδιακό Γραφείο Εγκληματολογικών Ερευνών της Γερμανικής
Αστυνομίας αποδεικνύεται απ'τα υπάρχοντα ντουκουμέντα πως είχε ενεργό
πρωταγωνιστικό ρόλο στις διαπραγματεύσεις, απ'ό,τι φάνηκε τελικώς και
στην μεθοδευμένη κατάδοση των Παλαιστινίων ανταρτών. Από αρχεία που
ήρθαν στην δημοσιότητα, αποδεικνύεται πως αρκετοί ήταν οι Γερμανοί
κρατικοί αξιωματούχοι που δεν εξέφρασαν τον αναμενόμενο αποτροπιασμό για
την ενέργεια των Παλαιστινίων. Τουναντίον, έκριναν πως η ιστορική
ασυδοσία του Ισράηλ και του Εβραϊσμού έχουν προκαλέσει περισσότερα
προβλήματα στη Γερμανία απ'οποιονδήποτε άλλον.
Στις 27 Οκτωβρίου του 1972, οπόταν
συνελήφθησαν στην οικεία του πρώην μέλους των Waffen-SS στο Μόναχο,
Charles Jochheim, η γερμανική αστυνομία εντόπισε άνδρες με στρατιωτική
περιβολή και κατόπιν ερεύνης στους χώρους της οικείας 3 πολεμικά τυφέκια
τύπου ΑΚ-47, 6 περιοδικά, 174 φυσίγγια, 2 πιστόλια, 1 περίστροφο, 6
βελγικής κατασκευής χειροβομβίδες. Ο πρώτος συλληφθείς, ο Willi Pohl,
κρατούσε 2 πιστόλια και μια χειροβομβίδα, ενώ ο δεύτερος συλληφθείς, ο
Wolfgang Abramowski, έφερε και άλλα όπλα στο ζωνάρι του. Στα ευρήματα
της οικείας, οι αρχές εστίασαν την προσοχή τους σ'ένα απειλητικό
σημείωμα προς έναν δικαστή της περιφέρειας του Μονάχου, στο οποίο υπήρχε
ευθεία αναφορά στην τρομοκρατική ενέργεια των μελών της PLO. Στο
σημείωμα η απειλή στρεφόταν κατά του δικαστή για τον λόγο ότι επίκειτο η
δίκη των 3 μελών της PLO. Οι αρχές συνδυάζοντας τον οπλισμό που βρέθηκε
(κατόπιν 'ανώνυμης'πληροφορίας από πρώην 'συναγωνιστή'τους) στην οικεία
με το απειλητικό σημείωμα, κατάληξαν πως δεν επρόκειτο σε καμία
περίπτωση για ένα 'αθώο'παιχνίδι φίλων. Η τελική αναφορά της γερμανικής
αστυνομίας στις 27 Ιουλίου του 1973 αναφέρει ότι ο οπλισμός που βρέθηκε
είναι ιδίου τύπου με εκείνον που χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση στο
Ολυμπιακό Χωριό του Μονάχου.
Οι αρχές πίστευαν, έως πρότινος, πως
οι τρομοκρατικές ομάδες των Παλαιστινίων συνδέονταν οργανικά με διάφορες
ακροαριστερές ομάδες, όπως συνέβη με τα λεγόμενα 'Παιδιά του Χίτλερ'που
της οργάνωσης 'Φράξια Κόκκινος Στρατός' (RAF) ή με εκείνους που είχαν
αποσχισθεί απ'αυτήν και άνηκαν στους 'Επαναστατικούς Πυρήνες'. Μιλώντας
στο γερμανικό Der Spiegel, ένας εκ των δύο τουλάχιστον Γερμανών
Εθνικοσοσιαλιστών που συνδέθηκαν με την επίθεση στο Ολυμπιακό Χωριό του
Μονάχου φέρεται να είπε πως βοήθησε τους Παλαιστίνιους αντάρτες να
ταξιδέψουν στο γερμανικό έδαφος, προκειμένου να έλθουν σε επαφή με τους
συνδέσμους τους για την οργάνωση του χτυπήματος και τον συντονισμό του
παρευρωπαϊκού μετώπου αλληλεγγύης προς τον αγώνα τους.
Οι υπηρεσίες ασφαλείας των ευρωπαϊκών
και μη κρατών εξετάζουν την διαδρομή της αλληλεγγύης της οποίας έγιναν
αποδέκτες τα μέλη των επαναστατικών οργανώσεων που μάχονται για την
παλαιστινιακή αυτοδιάθεση. Μυστηριώδης προσωπικότητα ανάμεσα σ'αυτούς ο
Ελβετός François Genoud. Ο Genoud, σε νεαρή ηλικία, συνάντησε τον Αδόλφο
Χίτλερ και μάλιστα υπήρξε σημαίνον στέλεχος του παράνομου δικτύου της
Odessa που διαδραμάτισε ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στην μεταπολεμική
περίοδο στην δικτύωση, την αλληλεγγύη αλλά και την επικοινωνία μεταξύ
των διωκόμενων Εθνικοσοσιαλιστών, οι οποίοι, αν μη τι άλλο, βίωσαν για
τα καλά στο πετσί τους τι σημαίνει διασπορά. Η προπαγανδιστική
νομαδολογία των μεταπολεμικών Εθνικοσοσιαλιστών αποτέλεσε την κινητήριο
δύναμη που θα ανέπτυσσε εκ νέου τον Εθνικοσοσιαλισμό από μηδενική βάση
για να αναγεννηθεί απ'τις στάχτες του στις μέρες μας.
Κατόπιν βομβιστικών επιθέσεων σε
τέσσερις αμερικάνικες βάσεις στη Δυτική Γερμανία το 1982, ο
Εθνικοσοσιαλιστής Odfried Hepp επισκέφτηκε την Τυνησία, προκειμένου να
ενταχθεί στον πυρήνα του Απελευθερωτικού Μετώπου της Παλαιστίνης (PLF). Ο
Hepp συνελήφθη στο Παρίσι τον Ιούνιο του 1985 ενώ επισκεπτόταν ένα
μέλος του PLF. Στα τέλη του 1985 μέλη του FLP κατέλαβαν το
κρουαζιερόπλοιο Achille Lauro. Ανάμεσα στα ονόματα που αιτήθηκαν προς
ανταλλαγή τα μέλη του FLP, προκειμένου ν'απελευθερώσουν τους ομήρους
ήταν αυτό του Odfried Hepp. Τα μεταπολεμικά παραδείγματα συνεργασίας
Εθνικοσοσιαλιστών με εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του Αραβικού Κόσμου
είναι πολλά. Απ'το Ιράν, το Ιράκ ως και τη Λιβύη, οι δεσμοί που
σφυρηλατήθηκαν είναι αιμάτινοι και διαχρονικοί. Θ'αναστηθούμε απ'τις
στάχτες των αγώνων μας!
Τέλος αφιερώματος...
