Η γνωστή ανατρεπτική συγγραφέας απ'την Βρετανία, η Nesta Webster που
έχει ασχοληθεί με τους Illuminati και μ'άλλα σχετικά ζητήματα στον
κλάδο των επαναστατικών συνωμοσιών, έδωσε τον εξής ορισμό της
συνωμοσίας: 'Συνάθροιση ανθρώπων που συμφωνούν και πράττουν εν κρυπτώ
για την επίτευξη κάποιου ανίερου ή άνομου σκοπού'. Σύμφωνα με τον
ιστορικό George Fetherling, η συνωμοσία απ'την φύση της προϋποθέτει την
έννοια της κοινότητας. 'Μία Συνωμοσία είναι πρίν απ'όλα λιγότερο
αποτελεσματική από ό, τι ένα μεμονωμένο άτομο, διότι είναι επιρρεπής στο
ν'αφήσει πίσω της αποδείξεις, ενώ συν τοίς άλλοις είναι σχετικά εύκολο
να διεισδύσει κανείς σ'αυτήν, αποτρέποντάς την, παρακωλύοντάς την'.
Σύμφωνα με τον μεγάλο οικονομολόγο Adam Smith, 'Άνθρωποι του ιδίου
κλάδου, ουδέποτε συνέρχονται γι'άλλον λόγο, παρεκτός για να
συνωμοτήσουν ενάντια στο ευρύ κοινό'.
Ο κοινότοπος κίνδυνος σε μία συνωμοσία δεν είναι άλλος απ'την προδοσία. Έκαστος συνωμότης, συμφώνως προς τον Niccolo Machiavelli, είναι δυνητικός πληροφοριοδότης. Στο κεφάλαιο 'Οι Συνωμοσίες' ('Η Χειραγώγηση του Όχλου', Εκδόσεις Ροες) ο Machiavelli λέγει μεταξύ πολλών σημαντικών πως 'στις συνωμοσίες ενεδρεύουν κίνδυνοι σε τρεις φάσεις. Στην αρχή, κατά τη διεξαγωγή, και αφού περατωθεί. Στο ίδιο αναφέρει: 'Οι συνωμοσίες αποκαλύπτονται είτε από διαρροή πληροφοριών ή από εικασίες. Διαρροές συμβαίνουν όταν κάποιοι από τους συμμετόχους δεν είναι πιστοί ή εχέμυθοι. Απιστίες συμβαίνουν εύκολα, διότι τα σχέδιά σου τα κοινοποιείς σ'εκείνους, μόνον, που εμπιστεύεσαι τόσο ώστε να θεωρείς ότι θα θυσιαστούν για χάρη σου ή σε ανθρώπους δυσαρεστημένους με τον ηγεμόνα'. Παρακάτω λέγει ότι: 'Ενεδρεύουν, λοιπόν, δύο κίνδυνοι όταν εκμυστηρευόμαστε μια συνωμοσία σ'ένα μοναδικό, άλλο πρόσωπο: ο πρώτος είναι να σε κατηγορήσει από δική του προαίρεση, και ο δεύτερος, να συλληφθεί επειδή τον υποψιάζονται ή υπάρχουν ενδείξεις εναντίον του και να σε κατηγορήσει αφού καταδικαστεί και υποχρεωθεί, με βασανιστήρια, να το κάνει. Και στις δύο περιπτώσεις, τα πράγματα παίρνουν γιατρειά. Στην πρώτη περίπτωση μπορείς να αρνηθείς την κατηγορία και να ισχυριστείς ότι το κάνει από μίσος, και στη δεύτερη μπορεί να την αρνηθείς και να ισχυριστείς ότι πιέστηκε να πει ψέματα'. Πολύ εύστοχα θέτει το όλο ζήτημα ο Machiavelli, λέγοντας ότι: 'Δεν υπάρχει, εξάλλου, εγχείρημα στο οποίο να εμπλέκονται ιδιώτες, περισσότερο επικίνδυνο ή βίαιο απ'αυτό, αφού είναι τόσο δύσκολο όσο και ριψοκίνδυνο, σ'όλα του τα στάδια. Απ'όπου, βεβαίως, προκύπτει γιατί ενώ τόσες συνωμοσίες επιχειρήθηκαν, ελάχιστες είχαν την επιθυμητή έκβαση'. Συμφώνως προς τον ορισμό του Ralph Epperson, του συγγραφέως του βιβλίου 'The Unseen Hand: An Introduction to the Conspiratoral View of History', το πρώτο καθήκον σε μία συνωμοσία είναι να πείσει κανείς τους άλους πως αυτή δεν υφίσταται καθοιονδήποτε τρόπο.
Στο '1984'του Orwell, η συνωμοσία της Αδελφότητος αποτυπώνεται στον ήρωα του βιβλίου, τον Γουίνστον Σμιθ, ο οποίος είναι υπάλληλος του Υπουργείου Αλήθειας και δουλειά του είναι ν'αλλοιώνει τα γεγονότα του παρελθόντος. Μέσα του υπάρχουν οι αναμνήσεις αλλοτινών καιρών. Αποφασίζει ν'αντισταθεί στην ιδεολογία της Νέας Εποχής, κρατώντας κατ’ αρχήν ημερολόγιο, μια δραστηριότητα που χωρίς να είναι απαγορευμένη, αφού δεν υπάρχουν πια νόμοι, ωστόσο μπορεί να επιφέρει την θανατική καταδίκη. Στη διαδικασία εξανθρωπισμού του, Σμιθ ερωτεύεται την Τζούλια, ένα μέλος του Εξωτερικού Κόμματος που αντιτίθεται επίσης στο status quo μέσω του σεξ, άλλη μία δραστηριότητα που επιτρέπεται μόνο για την αναπαραγωγή. Αποπειρώνται να ενταχθούν σε μία αντιστασιακή ομάδα που μάχεται τον Μεγάλο Αδελφό, την επονομαζόμενη Αδελφότητα. Το '1984'επηρέασε βαθιά τον σκηνοθέτη Terry Gilliam που σκηνοθέτησε το αριστούργημα 'Brazil' (1985). Η Αδελφότητα στο '1984'χρησιμοποιείται απ'το ολοκληρωτικό κράτος για να τρομοκρατήσει τον λαό της και να δικαιολογήσει τις φρικαλεότητες του κράτους κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Αδελφότητα καθοδηγείτο, κατά τα λεγόμενα του λαού, απ'τον υψηλόβαθμο αξιωματικό του Κόμματος Emmanuel Goldstein (Εβραίος;) που ασχολούταν με αντεπαναστατικές δραστηριότητες. Καταδικάστηκε σε θάνατο, ενώ στη συνέχεια δραπέτευσε μυστηριωδώς. Εικάζεται πως βρήκε κάποιο καταφύγιο, απ'όπου συνέχισε τις συνωμοσίες του, ενώ η Κυβέρνηση απέδιδε οτιδήποτε κακό συνέβαινε σ'εκείνον. Βάσει των λεγομένων του Orwell: Ήτο αδύνατο, παρά τις ατελείωτες συλλήψεις, τις ομολογίες και τις εκτελέσεις, να είναι κανείς σίγουρος ότι η Αδελφότητα δεν ήταν απλά ένας μύθος'.
Από νομικής απόψεως, συνωμοσία συνίσταται από δύο ή περισσότερα άτομα, τα οποία συναινούν στην διάπραξη ενός-κατά βάση-εγκλήματος. Οι συνένοχοι είναι οι βοηθοί τους στην περαίωση του σχεδίου, ενώ οι συνωμότες οι εντολείς και υποκινητές. Οι συνωμότες μπορούν να κατηγορηθούν ότι συναίνεσαν στην διάπραξη ενός εγκλήματος, ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί στην πράξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι συνωμότες δεν κατηγορούνται, παρεκτός αν η συνωμοσία μετατραπεί σε αυταπόδεικτη πράξη. Για παράδειγμα, δύο ή περισσότεροι μπορούν να συζητούν για ένα σχέδιο ληστείας τραπέζης, ωστόσο απέχει παρασάγγας να κατηγορηθούν αν πρότινος δεν υπάρξει τετελεσμένο με την πρακτική εφαρμογή του σχεδίου τους. Λάβετε υπ'όψιν σας πως μία ενέργεια στο πλαίσιο μίας συνωμοσίας μπορεί να'ναι κάτι το ασήμαντο: απ'το γράψιμο μίας επιστολής, ένα τηλεφώνημα, την συμμετοχή σε μία συνάθροιση, και ούτω καθεξής. Οι ενέργειες αυτές θεωρούνται έμμεσες αποδείξεις στο πλαίσιο της έρευνας και της στοιχειοθετήσεως των αποδείξεων για το 'δέσιμο'της συμμετοχής σε μία συνωμοσία και τις ενέργειές της. Λαμβάνεται υπ'όψιν της αρμόδιας δικαστικής αρχής η συμπεριφορά και στάση (και σε ορισμένες περιπτώσεις το ψυχολογικό προφίλ των κατηγορούμενων), όπως επίσης και το τεκμήριο αθωότητος βάσει πιθανού πρότερου εντίμου βίου. Όλως παραδόξως, η συνωμοσία θεωρείται ένα ξεχωριστό έγκλημα. Ένα άτομο μπορεί να καταδικαστεί για συνωμοσία, επειδή είχε την πρόθεση και τον σχεδιασμό να ληστέψει μία τράπεζα και ξεχωριστά να καταδικαστεί επειδή λήστευσε μία τράπεζα. Ένας συνωμότης μπορεί να καταδικαστεί για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν απ'τους εταίρους συνωμότες. Σ'αυτή την κατηγορία εγκλημάτων, υπεισέρχεται η συλλογική ευθύνη που αφορά την στοιχειοθέτηση της υπάρξεως συνωμοσίας με δόλιους σκοπούς. Οι ποινές διαφέρουν μονάχα στον βαθμό συμμετοχής σ'αυτήν. Μολονότι οι συνωμότες ενδέχεται να σχεδιάζουν την συμμετοχή τους στην διάπραξη ενός εγκλήματος, ενδέχεται να κατηγορηθούν για μια σειρά από κακουργήματα. Παρ'όλο που η έννοια της συνωμοσίας είναι επαρκώς ορισμένη στο δίκαιο της Δύσης, δεν αποτελεί στον ίδιο βαθμό αδίκημα βάσει του ισλαμικού νόμου. Ο ισλαμικός νόμος, η Sharia, δεν τιμωρεί τον σχεδιασμό ενός εγκλήματος, παρεκτός του διαπραχθέντος εγκλήματος. Στο Ισλάμ, η πρόθεση διαπράξεως ενός εγκλήματος, δεν συνιστά έγκλημα.
Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση, ότι η συνωμοσία με τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας είναι αυτή του ενός ατόμου. Οι περίφημοι μοναχικοί λύκοι πολλάκις έχουν επιτύχει καίριους στόχους που φάνταζαν, για τους πολλούς, απρόσβλητοι στην ιστορία. Ο Ιούδας αποτελεί ένα δεικτικό παράδειγμα τέτοιας επιτυχίας, καθώς δεν έγινε αντιληπτός απ'τους δώδεκα αποστόλους, παρά μονάχα απ'τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον (22,61) διαβάζουμε: 'καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι ἀπαρνήσῃ με τρίς' (=Και αφού στράφηκε ο Κύριος, κοίταξε μέσα στα μάτια τον Πέτρο, και θυμήθηκε ο Πέτρος το λόγο του Κυρίου, καθώς του είπε: 'Πριν ο πετεινός λαλήσει σήμερα, θα με απαρνηθείς τρεις φορές'. Μπροστά στην ύπαρξη του προδοτή ωχριά και η σικελική mafia με τον κώδικα σιωπής που την περιβάλλει ως προστασία απ'τους πάσης φύσεως 'περίεργους'. Στο 'Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ' (Εκδόσεις 'Εξάντας'), ο Marquis de Sade λέγει: 'Μην αφήνετε ποτέ ένα μυστικό να γλιστρήσει έξω απ'το στόμα σας, αγαπητή μου, και πάντοτε να ενεργείτε ολομόναχη: τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από έναν συνεργό: επιτρέψτε μας να είμαστε επιφυλακτικοί μ'όσους συνδέονται άμεσα μαζί μας', για να τον συμπληρώσει εκ νέου ο Machiavelli λέγοντας ότι 'Κανείς οφείλει είτε να μην έχει συνεργούς, είτε να τους ξαποστείλει το συντομότερο, αφότου πρώτα τους χρησιμοποιήσει'.
Στην συμβατική ιστορία, η ορθόδοξη εξιστόρηση γίνεται απ'τους 'έγκριτους'ιστορικούς, πλείστες είναι οι περιπτώσεις των ανατροπών, καθώς κινείται σαν τον ανθρωπόμορφο αυγοειδή χαρακτήρα Humpty Dumpty. Στις θεωρίες συνωμοσίας, η εκδοχή της ιστορίας γίνεται αντικείμενο διηγήσεως από τους αντισυμβατικούς συγγραφείς. Ο δημοσιογράφος Charles Paul Freund της Washington Post συνόψισε την οπτική ενός συνωμοσιολόγου στην ακόλουθη πρόταση: 'Ας υποθέσουμε πως όλα όσα γνωρίζετε δεν είναι μονάχα εσφαλμένα, τουναντίον συνίστανται σ'ένα προσεκτικά σφυρηλατημένο ψεύδος. Ας υποθέσουμε ότι ο νους σας είναι γεμάτος από ψεύδη για ό,τι σας αφορά, ως άτομα για την ιστορία, για τον κόσμο γύρω σας, ψεύδη τα οποία σας έχουν φυτευτεί από ισχυρές δυνάμεις, ούτως ώστε να σας κρατήσουν σε εφησυχασμό. Η ελευθερία σας είναι κατ'αυτό τον τρόπο μία ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα είστε ένα πιόνι σ'ένα οικόπεδο και ο ρόλος σας περιορίζεται σ'αυτόν του συμβατικού ενεργούμενου-αν σταθείτε τυχεροί. Εάν και εφόσον αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των άλλων, ο ρόλος σας ενδέχεται ν'αλλάξει: Η ζωή σας θα διαταραχθεί, ενδεχομένως να μείνετε στον άσσο, να είστε πεινασμένοι, ίσως χρειαστεί να πεθάνετε. Επιπλέον, δεν υπάρχει κάτι το οποίο να μπορείτε να κάνετε, ώστε να το αλλάξετε. Αν τύχει να πάρετε μία γεύση απ'την αλήθεια, ενδεχομένως να δοκιμάσετε να προειδοποιήσετε άλλους ανθρώπους, ώστε να υπονομεύσουν τους συνωμότες, εκθέτοντάς τους. Παρά ταύτα, στην πραγματικότητα, θα έχετε έλθει αντιμέτωποι με κάτι που υπερβαίνει τις δυνατότητές σας. Είναι ήδη πάρα πολύ ισχυροί, πολύ μακρινοί, πολύ αόρατοι, πάρα πολύ έξυπνοι. Θα συμβεί ό,τι συνέβη και με πολλούς άλλους που έπραξαν το ίδιο πριν από εσάς και το μάλλον θ'αποτύχετε'.
Συμφώνως προς τον Ιταλό εθνικιστή Giuseppe Mazzini: 'Δεν υπάρχει πιο ιερό πράγμα στον κόσμο απ'το καθήκον του συνωμότη που γίνεται εκδικητής της ανθρωπότητας και απόστολος των αέναων φυσικών νόμων'.Ο Γάλλος κοινωνιοψυχολόγος Serge Moscovici μας λέγει: 'Στους προηγούμενους αιώνες η συνωμοσία ήτο κάτι το ερασιτεχνικό. Μονάχα στον αιώνα μας κατέστη διακριτό σύστημα σκέψεως και μέθοδος δράσεως'. Ο Machiavelli επισημαίνει πως το κριτήριο για την 'πρόσληψη'συνωμοτών που θα μετάσχουν σε μία δολοφονία, είναι να έχουν μετάσχει σε μία ανάλογη ή ισάξια ενέργεια στο παρελθόν. Αν ο 'υποψήφιος'δεν διαθέτει την στοιχειώδη πείρα, τότε είναι απολύτως αναξιόπιστος. Ως εκ τούτου, οι συνωμότες θα πρέπει να επιλέγονται, βάσει της εμπειρίας τους σε τέτοιες πράξεις, και δεν πρέπει κανείς να αναθέσει την εκτέλεση μίας τέτοιας ενέργειας σε κανέναν άλλο, όσο γενναίος και αν θεωρήσουν πως είναι. Διότι, όταν πρόκειται να συμβούν μεγάλα πράγματα για τα οποία ένας 'υποψήφιος'δεν έχει καμία προηγούμενη εμπειρία, τότε κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα για το τι μπορεί να συμβεί στην πορεία. Από νομικής απόψεως δεν υφίσταται έγκλημα, αν πρώτα δεν υπάρξει πτώμα ή ενδείξεις δολοφονικής ενέργειας. Μ'άλλα λόγια να υπάρξει το λεγόμενο 'corpus delicti'. Δεν είναι απαραίτητο να βρεθεί το πτώμα, ώστε να στοιχειοθετηθεί η δολοφονία ενός ατόμου. Ο Edward Ball καταδικάστηκε στην Ιρλανδία το 1936, παρ'όλο που δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα της μητρός του, παρεκτός ορισμένων ενοχοποιητικών αντικειμένων που συνηγορούσαν στο εν λόγω έγκλημα. Στην Αυστραλία βρέθηκε κάποτε ένα κομμένο χέρι καταμεσής ενός δρόμου. Παρ'όλα αυτά, δεν στοιχειοθετήθηκε φόνος, καθώς ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει ακόμα κι αν του λείπει του ένα χέρι...
Προδότες το νου σας... Όσοι προδίδουν την Ελλάδα, μαύρο φίδι θα συναντούν στο διάβα τους...
Ο κοινότοπος κίνδυνος σε μία συνωμοσία δεν είναι άλλος απ'την προδοσία. Έκαστος συνωμότης, συμφώνως προς τον Niccolo Machiavelli, είναι δυνητικός πληροφοριοδότης. Στο κεφάλαιο 'Οι Συνωμοσίες' ('Η Χειραγώγηση του Όχλου', Εκδόσεις Ροες) ο Machiavelli λέγει μεταξύ πολλών σημαντικών πως 'στις συνωμοσίες ενεδρεύουν κίνδυνοι σε τρεις φάσεις. Στην αρχή, κατά τη διεξαγωγή, και αφού περατωθεί. Στο ίδιο αναφέρει: 'Οι συνωμοσίες αποκαλύπτονται είτε από διαρροή πληροφοριών ή από εικασίες. Διαρροές συμβαίνουν όταν κάποιοι από τους συμμετόχους δεν είναι πιστοί ή εχέμυθοι. Απιστίες συμβαίνουν εύκολα, διότι τα σχέδιά σου τα κοινοποιείς σ'εκείνους, μόνον, που εμπιστεύεσαι τόσο ώστε να θεωρείς ότι θα θυσιαστούν για χάρη σου ή σε ανθρώπους δυσαρεστημένους με τον ηγεμόνα'. Παρακάτω λέγει ότι: 'Ενεδρεύουν, λοιπόν, δύο κίνδυνοι όταν εκμυστηρευόμαστε μια συνωμοσία σ'ένα μοναδικό, άλλο πρόσωπο: ο πρώτος είναι να σε κατηγορήσει από δική του προαίρεση, και ο δεύτερος, να συλληφθεί επειδή τον υποψιάζονται ή υπάρχουν ενδείξεις εναντίον του και να σε κατηγορήσει αφού καταδικαστεί και υποχρεωθεί, με βασανιστήρια, να το κάνει. Και στις δύο περιπτώσεις, τα πράγματα παίρνουν γιατρειά. Στην πρώτη περίπτωση μπορείς να αρνηθείς την κατηγορία και να ισχυριστείς ότι το κάνει από μίσος, και στη δεύτερη μπορεί να την αρνηθείς και να ισχυριστείς ότι πιέστηκε να πει ψέματα'. Πολύ εύστοχα θέτει το όλο ζήτημα ο Machiavelli, λέγοντας ότι: 'Δεν υπάρχει, εξάλλου, εγχείρημα στο οποίο να εμπλέκονται ιδιώτες, περισσότερο επικίνδυνο ή βίαιο απ'αυτό, αφού είναι τόσο δύσκολο όσο και ριψοκίνδυνο, σ'όλα του τα στάδια. Απ'όπου, βεβαίως, προκύπτει γιατί ενώ τόσες συνωμοσίες επιχειρήθηκαν, ελάχιστες είχαν την επιθυμητή έκβαση'. Συμφώνως προς τον ορισμό του Ralph Epperson, του συγγραφέως του βιβλίου 'The Unseen Hand: An Introduction to the Conspiratoral View of History', το πρώτο καθήκον σε μία συνωμοσία είναι να πείσει κανείς τους άλους πως αυτή δεν υφίσταται καθοιονδήποτε τρόπο.
Στο '1984'του Orwell, η συνωμοσία της Αδελφότητος αποτυπώνεται στον ήρωα του βιβλίου, τον Γουίνστον Σμιθ, ο οποίος είναι υπάλληλος του Υπουργείου Αλήθειας και δουλειά του είναι ν'αλλοιώνει τα γεγονότα του παρελθόντος. Μέσα του υπάρχουν οι αναμνήσεις αλλοτινών καιρών. Αποφασίζει ν'αντισταθεί στην ιδεολογία της Νέας Εποχής, κρατώντας κατ’ αρχήν ημερολόγιο, μια δραστηριότητα που χωρίς να είναι απαγορευμένη, αφού δεν υπάρχουν πια νόμοι, ωστόσο μπορεί να επιφέρει την θανατική καταδίκη. Στη διαδικασία εξανθρωπισμού του, Σμιθ ερωτεύεται την Τζούλια, ένα μέλος του Εξωτερικού Κόμματος που αντιτίθεται επίσης στο status quo μέσω του σεξ, άλλη μία δραστηριότητα που επιτρέπεται μόνο για την αναπαραγωγή. Αποπειρώνται να ενταχθούν σε μία αντιστασιακή ομάδα που μάχεται τον Μεγάλο Αδελφό, την επονομαζόμενη Αδελφότητα. Το '1984'επηρέασε βαθιά τον σκηνοθέτη Terry Gilliam που σκηνοθέτησε το αριστούργημα 'Brazil' (1985). Η Αδελφότητα στο '1984'χρησιμοποιείται απ'το ολοκληρωτικό κράτος για να τρομοκρατήσει τον λαό της και να δικαιολογήσει τις φρικαλεότητες του κράτους κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η Αδελφότητα καθοδηγείτο, κατά τα λεγόμενα του λαού, απ'τον υψηλόβαθμο αξιωματικό του Κόμματος Emmanuel Goldstein (Εβραίος;) που ασχολούταν με αντεπαναστατικές δραστηριότητες. Καταδικάστηκε σε θάνατο, ενώ στη συνέχεια δραπέτευσε μυστηριωδώς. Εικάζεται πως βρήκε κάποιο καταφύγιο, απ'όπου συνέχισε τις συνωμοσίες του, ενώ η Κυβέρνηση απέδιδε οτιδήποτε κακό συνέβαινε σ'εκείνον. Βάσει των λεγομένων του Orwell: Ήτο αδύνατο, παρά τις ατελείωτες συλλήψεις, τις ομολογίες και τις εκτελέσεις, να είναι κανείς σίγουρος ότι η Αδελφότητα δεν ήταν απλά ένας μύθος'.
Από νομικής απόψεως, συνωμοσία συνίσταται από δύο ή περισσότερα άτομα, τα οποία συναινούν στην διάπραξη ενός-κατά βάση-εγκλήματος. Οι συνένοχοι είναι οι βοηθοί τους στην περαίωση του σχεδίου, ενώ οι συνωμότες οι εντολείς και υποκινητές. Οι συνωμότες μπορούν να κατηγορηθούν ότι συναίνεσαν στην διάπραξη ενός εγκλήματος, ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί στην πράξη. Στις περισσότερες περιπτώσεις, οι συνωμότες δεν κατηγορούνται, παρεκτός αν η συνωμοσία μετατραπεί σε αυταπόδεικτη πράξη. Για παράδειγμα, δύο ή περισσότεροι μπορούν να συζητούν για ένα σχέδιο ληστείας τραπέζης, ωστόσο απέχει παρασάγγας να κατηγορηθούν αν πρότινος δεν υπάρξει τετελεσμένο με την πρακτική εφαρμογή του σχεδίου τους. Λάβετε υπ'όψιν σας πως μία ενέργεια στο πλαίσιο μίας συνωμοσίας μπορεί να'ναι κάτι το ασήμαντο: απ'το γράψιμο μίας επιστολής, ένα τηλεφώνημα, την συμμετοχή σε μία συνάθροιση, και ούτω καθεξής. Οι ενέργειες αυτές θεωρούνται έμμεσες αποδείξεις στο πλαίσιο της έρευνας και της στοιχειοθετήσεως των αποδείξεων για το 'δέσιμο'της συμμετοχής σε μία συνωμοσία και τις ενέργειές της. Λαμβάνεται υπ'όψιν της αρμόδιας δικαστικής αρχής η συμπεριφορά και στάση (και σε ορισμένες περιπτώσεις το ψυχολογικό προφίλ των κατηγορούμενων), όπως επίσης και το τεκμήριο αθωότητος βάσει πιθανού πρότερου εντίμου βίου. Όλως παραδόξως, η συνωμοσία θεωρείται ένα ξεχωριστό έγκλημα. Ένα άτομο μπορεί να καταδικαστεί για συνωμοσία, επειδή είχε την πρόθεση και τον σχεδιασμό να ληστέψει μία τράπεζα και ξεχωριστά να καταδικαστεί επειδή λήστευσε μία τράπεζα. Ένας συνωμότης μπορεί να καταδικαστεί για τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν απ'τους εταίρους συνωμότες. Σ'αυτή την κατηγορία εγκλημάτων, υπεισέρχεται η συλλογική ευθύνη που αφορά την στοιχειοθέτηση της υπάρξεως συνωμοσίας με δόλιους σκοπούς. Οι ποινές διαφέρουν μονάχα στον βαθμό συμμετοχής σ'αυτήν. Μολονότι οι συνωμότες ενδέχεται να σχεδιάζουν την συμμετοχή τους στην διάπραξη ενός εγκλήματος, ενδέχεται να κατηγορηθούν για μια σειρά από κακουργήματα. Παρ'όλο που η έννοια της συνωμοσίας είναι επαρκώς ορισμένη στο δίκαιο της Δύσης, δεν αποτελεί στον ίδιο βαθμό αδίκημα βάσει του ισλαμικού νόμου. Ο ισλαμικός νόμος, η Sharia, δεν τιμωρεί τον σχεδιασμό ενός εγκλήματος, παρεκτός του διαπραχθέντος εγκλήματος. Στο Ισλάμ, η πρόθεση διαπράξεως ενός εγκλήματος, δεν συνιστά έγκλημα.
Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση, ότι η συνωμοσία με τις περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας είναι αυτή του ενός ατόμου. Οι περίφημοι μοναχικοί λύκοι πολλάκις έχουν επιτύχει καίριους στόχους που φάνταζαν, για τους πολλούς, απρόσβλητοι στην ιστορία. Ο Ιούδας αποτελεί ένα δεικτικό παράδειγμα τέτοιας επιτυχίας, καθώς δεν έγινε αντιληπτός απ'τους δώδεκα αποστόλους, παρά μονάχα απ'τον ίδιο τον Ιησού Χριστό. Στο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον (22,61) διαβάζουμε: 'καὶ στραφεὶς ὁ Κύριος ἐνέβλεψε τῷ Πέτρῳ, καὶ ὑπεμνήσθη ὁ Πέτρος τοῦ λόγου τοῦ Κυρίου, ὡς εἶπεν αὐτῷ ὅτι πρὶν ἀλέκτορα φωνῆσαι ἀπαρνήσῃ με τρίς' (=Και αφού στράφηκε ο Κύριος, κοίταξε μέσα στα μάτια τον Πέτρο, και θυμήθηκε ο Πέτρος το λόγο του Κυρίου, καθώς του είπε: 'Πριν ο πετεινός λαλήσει σήμερα, θα με απαρνηθείς τρεις φορές'. Μπροστά στην ύπαρξη του προδοτή ωχριά και η σικελική mafia με τον κώδικα σιωπής που την περιβάλλει ως προστασία απ'τους πάσης φύσεως 'περίεργους'. Στο 'Η φιλοσοφία στο μπουντουάρ' (Εκδόσεις 'Εξάντας'), ο Marquis de Sade λέγει: 'Μην αφήνετε ποτέ ένα μυστικό να γλιστρήσει έξω απ'το στόμα σας, αγαπητή μου, και πάντοτε να ενεργείτε ολομόναχη: τίποτα δεν είναι πιο επικίνδυνο από έναν συνεργό: επιτρέψτε μας να είμαστε επιφυλακτικοί μ'όσους συνδέονται άμεσα μαζί μας', για να τον συμπληρώσει εκ νέου ο Machiavelli λέγοντας ότι 'Κανείς οφείλει είτε να μην έχει συνεργούς, είτε να τους ξαποστείλει το συντομότερο, αφότου πρώτα τους χρησιμοποιήσει'.
Στην συμβατική ιστορία, η ορθόδοξη εξιστόρηση γίνεται απ'τους 'έγκριτους'ιστορικούς, πλείστες είναι οι περιπτώσεις των ανατροπών, καθώς κινείται σαν τον ανθρωπόμορφο αυγοειδή χαρακτήρα Humpty Dumpty. Στις θεωρίες συνωμοσίας, η εκδοχή της ιστορίας γίνεται αντικείμενο διηγήσεως από τους αντισυμβατικούς συγγραφείς. Ο δημοσιογράφος Charles Paul Freund της Washington Post συνόψισε την οπτική ενός συνωμοσιολόγου στην ακόλουθη πρόταση: 'Ας υποθέσουμε πως όλα όσα γνωρίζετε δεν είναι μονάχα εσφαλμένα, τουναντίον συνίστανται σ'ένα προσεκτικά σφυρηλατημένο ψεύδος. Ας υποθέσουμε ότι ο νους σας είναι γεμάτος από ψεύδη για ό,τι σας αφορά, ως άτομα για την ιστορία, για τον κόσμο γύρω σας, ψεύδη τα οποία σας έχουν φυτευτεί από ισχυρές δυνάμεις, ούτως ώστε να σας κρατήσουν σε εφησυχασμό. Η ελευθερία σας είναι κατ'αυτό τον τρόπο μία ψευδαίσθηση. Στην πραγματικότητα είστε ένα πιόνι σ'ένα οικόπεδο και ο ρόλος σας περιορίζεται σ'αυτόν του συμβατικού ενεργούμενου-αν σταθείτε τυχεροί. Εάν και εφόσον αυτό εξυπηρετεί τα συμφέροντα των άλλων, ο ρόλος σας ενδέχεται ν'αλλάξει: Η ζωή σας θα διαταραχθεί, ενδεχομένως να μείνετε στον άσσο, να είστε πεινασμένοι, ίσως χρειαστεί να πεθάνετε. Επιπλέον, δεν υπάρχει κάτι το οποίο να μπορείτε να κάνετε, ώστε να το αλλάξετε. Αν τύχει να πάρετε μία γεύση απ'την αλήθεια, ενδεχομένως να δοκιμάσετε να προειδοποιήσετε άλλους ανθρώπους, ώστε να υπονομεύσουν τους συνωμότες, εκθέτοντάς τους. Παρά ταύτα, στην πραγματικότητα, θα έχετε έλθει αντιμέτωποι με κάτι που υπερβαίνει τις δυνατότητές σας. Είναι ήδη πάρα πολύ ισχυροί, πολύ μακρινοί, πολύ αόρατοι, πάρα πολύ έξυπνοι. Θα συμβεί ό,τι συνέβη και με πολλούς άλλους που έπραξαν το ίδιο πριν από εσάς και το μάλλον θ'αποτύχετε'.
Συμφώνως προς τον Ιταλό εθνικιστή Giuseppe Mazzini: 'Δεν υπάρχει πιο ιερό πράγμα στον κόσμο απ'το καθήκον του συνωμότη που γίνεται εκδικητής της ανθρωπότητας και απόστολος των αέναων φυσικών νόμων'.Ο Γάλλος κοινωνιοψυχολόγος Serge Moscovici μας λέγει: 'Στους προηγούμενους αιώνες η συνωμοσία ήτο κάτι το ερασιτεχνικό. Μονάχα στον αιώνα μας κατέστη διακριτό σύστημα σκέψεως και μέθοδος δράσεως'. Ο Machiavelli επισημαίνει πως το κριτήριο για την 'πρόσληψη'συνωμοτών που θα μετάσχουν σε μία δολοφονία, είναι να έχουν μετάσχει σε μία ανάλογη ή ισάξια ενέργεια στο παρελθόν. Αν ο 'υποψήφιος'δεν διαθέτει την στοιχειώδη πείρα, τότε είναι απολύτως αναξιόπιστος. Ως εκ τούτου, οι συνωμότες θα πρέπει να επιλέγονται, βάσει της εμπειρίας τους σε τέτοιες πράξεις, και δεν πρέπει κανείς να αναθέσει την εκτέλεση μίας τέτοιας ενέργειας σε κανέναν άλλο, όσο γενναίος και αν θεωρήσουν πως είναι. Διότι, όταν πρόκειται να συμβούν μεγάλα πράγματα για τα οποία ένας 'υποψήφιος'δεν έχει καμία προηγούμενη εμπειρία, τότε κανείς δεν μπορεί να αποφανθεί με βεβαιότητα για το τι μπορεί να συμβεί στην πορεία. Από νομικής απόψεως δεν υφίσταται έγκλημα, αν πρώτα δεν υπάρξει πτώμα ή ενδείξεις δολοφονικής ενέργειας. Μ'άλλα λόγια να υπάρξει το λεγόμενο 'corpus delicti'. Δεν είναι απαραίτητο να βρεθεί το πτώμα, ώστε να στοιχειοθετηθεί η δολοφονία ενός ατόμου. Ο Edward Ball καταδικάστηκε στην Ιρλανδία το 1936, παρ'όλο που δεν βρέθηκε ποτέ το πτώμα της μητρός του, παρεκτός ορισμένων ενοχοποιητικών αντικειμένων που συνηγορούσαν στο εν λόγω έγκλημα. Στην Αυστραλία βρέθηκε κάποτε ένα κομμένο χέρι καταμεσής ενός δρόμου. Παρ'όλα αυτά, δεν στοιχειοθετήθηκε φόνος, καθώς ένας άνθρωπος μπορεί να ζήσει ακόμα κι αν του λείπει του ένα χέρι...
Προδότες το νου σας... Όσοι προδίδουν την Ελλάδα, μαύρο φίδι θα συναντούν στο διάβα τους...
