 |
| Στέκι ''Αναρχικών / παιδιά βουλευτών ''ΡΕΣΑΛΤΟ |
 |
| Στέκι ''Αναρχικών''Θερσίτης Ίλιον |
Ο Ernesto 'Che' Guevara ήταν υπέρμαχος της απόψεως πως ο ανταρτοπόλεμος είναι υπόθεση της υπαίθρου. Ως εκ τούτου ο ανταρτοπόλεμος διεξάγεται με επιτυχία στο έδαφός της υπαίθρου. Ο Fidel Castro χειροτόνησε την θέση του Guevara, προσθέτοντας πως τα αστικά κέντρα αποτελούν το νεκροταφείο των επαναστάσεων. Σύμφωνα με τον Mao Tse-tung, οι πόλεμοι κερδίζονται μοναχά όταν περικυκλωθούν τα αστικά κέντρα απ'την ύπαιθρο. Παραδοσιακά, απ'τους Μακαβαίους έως την διαβόητη εξέγερση των Mau Mau στην Κένυα της Νοτιοανατολικής Αφρικής, οι αντάρτες κάνουν κουμάντο σε αραιοκατοικημένες, δηλαδή γεωγραφικά 'εξ αποστάσεως'και χαρτογραφικά 'δύσκολες'περιοχές, τα βουνά, τα πυκνής βλάστησης δάση, οι βάλτοι, κυρίως οι εγκαταλελειμμένες εκτάσεις. Στις περιοχές όπου δρουν οι αντάρτες και διαμορφώνουν την αυτοπροστασία τους, ο εχθρός τους χρειάζεται εύλογο χρονικό διάστημα έως ότου εντρυφήσει στην φιλοσοφία τους. Η εξ αποστάσεως δράση αποτελεί την ανίκητη τροχοπέδη των ανταρτών, ώστε να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο εκεί όπου οι υπόλοιποι σαν ποντικοί πιάνονται στη φάκα.
Οι αντάρτες τοποθετούν την φάκα στο σημείο που επιθυμούν. Παραπλανούν τους εχθρούς τους, ώστε να πέσουν στην παγίδα τους, δελεάζοντάς τους κάθε φορά με το κατάλληλο δόλωμα. Το καταλληλότερο έδαφος είναι αυτό που εμποδίζει τις άμεσες κινήσεις του τακτικού στρατού και συγχρόνως επιτρέπει στους αντάρτες να κρυφτούν. Σε τέτοια εδάφη, δεν αρκούν παρά ελάχιστοι, ωστόσο αποφασισμένοι άνδρες για να νικήσουν ακόμα και έναν τακτικό στρατό που διαθέτει ατομικά όπλα και τεθωρακισμένα. Στον Πόλεμο του Βιετνάμ, οι Βιετκόνγκ εκμεταλλεύτηκαν την άγρια βλάστηση που τους κατέστησε αόρατους στο μεγαλύτερο κομμάτι της χώρας, ενώ πλήττονταν μονάχα από τις τυφλές εναέριες επιδρομές των αμερικανικών βομβαρδιστικών και απ'τα ελικόπτερα που προσέγγιζαν αρκετά χαμηλά στα τροπικά δάση όπου κρύβονταν οι αντάρτες, ώστε να αποβιβάσουν επίγειες δυνάμεις. Οι δυνάμεις των Αμερικάνων εξαντλήθηκαν στο να κρατούν γραμμές αμύνης γύρω απ'τα αστικά κέντρα. Όταν εγκατέλειψαν τα αστικά κέντρα δέχτηκαν αμέτρητες επιθέσεις απ'τους αντάρτες. Ο Πόλεμος στο Βιετνάμ βασίστηκε στην επιθυμία των ανταρτών να πλήξουν τους Αμερικάνους. Οι θωρακισμένες αυτοκινητοπομπές και οι κομμάντος που κρέμονταν απ'τα ελικόπτερα έρχονταν σε επαφή με τους αντάρτες μονάχα όταν επρόκειτο να δεχθούν την χαριστική βολή. Οι μεγαλύτερες ελπίδες πήγαζαν απ'τους μεγαλύτερους φόβους. Οι φόβοι τους όμως γίνονταν πραγματικότητα. Ο Πόλεμος στο Βιετνάμ απέδειξε πως οι πόλεις από μόνες τους μπορούν να αποτελέσουν την φυλακή για τον εισβολέα, για τον επίδοξο κατακτητή, εφόσον οι αντάρτες μπορούν να παίξουν το δικό τους παιχνίδι εξ αποστάσεως. Οι Αμερικάνοι ήλπιζαν ότι θα μετατρέψουν την επικράτεια του Βιετνάμ σε βάσεις εξόρμησης. Οι πόλεις είναι μοντέρνες φυλακές. Πρέπει να το καταλάβετε άπαντες.
Το αντάρτικο έχει ένα σκοπό. Να προκαλέσει, να παρενοχλήσει και να φθείρει τον αντίπαλό του. Δεν ορίζεται ως επίθεση, αλλά ούτε ως άμυνα. Τουναντίον, αποτελεί την διαρκή υπεκφυγή της σύγκρουσης στην οποία οι εχθροί έρχονται αντιμέτωποι. Το αντάρτικο αποτελεί την ασύμμετρη απειλή που εκβιάζει την νίκη δίχως να δώσει μάχη. Δεν χρειάζεται άλλη ανάλυση πως το αντάρτικο εκπορεύεται από έξυπνους ανθρώπους με ενόραση, αποφασιστικότητα και προβλεπτικότητα στην διεξαγωγή του πολέμου. Το αντάρτικο είναι για σκακιστές. Ο έξυπνος παίκτης κι όχι απαραίτητα ο πιο έμπειρος, είναι αυτός που θα κερδίσει τελικά. Ο αντάρτικος στρατός δεν διαθέτει την οργάνωση του τακτικού στρατού, εξ ου η δύναμή του. Η αταξία που τον χαρακτηρίζει αποτελεί το μεγαλύτερο προτέρημά του. Σύμφωνα με τον Guevara, ο αντάρτης είναι ο άρχων της απόκρυψης, του δόλου και του αιφνιδιασμού. Οι αντάρτικες ομάδες δρουν με ολιγομελή σύνθεση, ώστε να μην μπορούν να πληγούν καίρια σε οποιαδήποτε φάση της σύγκρουσης. Προκειμένου να καλυφθούν, χάνονται μέσα στην λαοθάλασσα του πληθυσμού, όπως θα έλεγε ο Mao Tse-tung, μεταμφιεζόμενοι σε φιλήσυχους πολίτες. Στο Βιετνάμ ουδείς μπορούσε να ξεχωρίσει τους αντάρτες απ'τους απλούς χωρικούς. Μολονότι ηχεί ολίγον τι αντιηρωικό στην καλπάζουσα φαντασία του καθενός, η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Εξ ορισμού ο ανταρτοπόλεμος απέχει από οιαδήποτε φαντασιωτική κατάσταση αντίληψη περί του πολέμου που σχηματοποιεί ένα ψεύτικο είδωλο πολεμιστή. Ο πολεμιστής είναι ο αποφασισμένος άνθρωπος να πραγματώσει έναν ιδεαλιστικό σκοπό. Αυτό λέγεται διότι πολλοί έχουν σχηματίσει την άποψη πως ο αντάρτης είναι ένας ρομαντικός τύπος με τέλειους κοιλιακούς που γράφει ποιήματα και αναμνήσει απ'το μέτωπο στο προσωπικό του ημερολόγιο στην ανάπαυλα της μάχης ή στέλνει sms στην Πηνελόπη που τον περιμένει ακόμη και όταν όλοι τον θεωρούν νεκρό.
Οι αντάρτες χτυπούν τις γραμμές τροφοδοσίας του εχθρού. Στήνουν εύκολες ενέδρες στο οδικό και όχι μόνο δίκτυο, βάλλουν κατά των διερχόμενων αμαξοστοιχιών που μεταφέρουν τραυματίες ή μπορούν να περιθάλψουν τραυματίες. Η διακοπή μιας τέτοιας στρατηγικής σημασίας υποδομής για τον εχθρό αποτελεί ένα στοχευμένο κτύπημα με σαφές ψυχολογικό υπόβαθρο, ώστε να καμφθεί το φρόνημα του εχθρού. Μπροστά στον κίνδυνο μη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ενώπιον ενός θανάτου από ακατάσχετη αιμορραγία, αναγκάζει τον εχθρό να λιγοψυχίσει και να να λιποτακτήσει. Κατόπιν των επιθέσεων, οι αντάρτες διασκορπίζονται. Στο πρότυπο για τους μελετητές του ανταρτοπολέμου 'Ο Πόλεμος του ψύλλου'του Robert Taber, επεξηγείται τι επιδιώκεται μέσω αυτού:
-Ν'αποδειχθεί η ανικανότητα του εχθρού. Να καταρριφθεί ο μύθος του αήττητού του.
-Ν'απαλλοτριωθούν όπλα, πυρομαχικά, προμήθειες που θα αποτελέσουν τα εφόδια του αντάρτικου στρατού.
-Να προκληθούν ζημιές σε υλικές υποδομές και απώλειες σε έμψυχο δυναμικό για τον εχθρό.
-Να αναγκάσει τον εχθρό να αμβλύνει σε μη ελεγχόμενο εύρος τις γραμμές του, ώστε το χάσμα που θα προκύψει στην επικοινωνία να μην του επιτρέπει να προβεί σε οποιαδήποτε άμεση αντίδραση, γεγονός που θα αποδειχθεί πλεονέκτημα για τους αντάρτες που θα εμφανίζονται οπουδήποτε και οποτεδήποτε ως 'ανώτερες δυνάμεις'έναντι των κατά τόπους αποκομμένων μονάδων του εχθρού.
O Mao Tse-tung πολύ σοφά επεσήμανε: 'Όταν ο εχθρός προελαύνει, υποχωρώ. Όταν ο εχθρός στρατοπεδεύει, τον ενοχλώ. Όταν ο εχθρός εξαντλείται, τον σφυροκοπώ. Όταν ο εχθρός υποχωρεί, τον καταδιώκω'. Η κινητικότητα είναι ζωτικής σημασίας και αποτελεί το τακτικό πλεονέκτημα του αντάρτη. Είναι υποχρεωμένος να μετακινείται διαρκώς στο θέατρο του πολέμου, κουβαλώντας ελάχιστα εφόδια. Ο Friedrich Wilhelm Rustow, Πρώσος θεωρητικός του πολέμου, ανέφερε πως οι αντάρτες ή οι 'άτακτοι'δεν πρέπει να κουβαλούν πάνω τους παραπάνω από 24 λίρες. Όταν κουβαλούν παραπάνω, αυτό μειώνει την κινητικότητά τους και την αορατότητά τους. Η κόπωση επηρεάζει καταλυτικά την εγρήγορση. Οι αντάρτες δεν έχουν ποτέ έδαφος στην κατοχή τους, δεν έχουν αντικειμενικούς σκοπούς να φέρουν εις πέρας. Αποτέλεσμα αυτού, ο τακτικός στρατός δεν μπορεί να κατατροπώσει τους αντάρτες μέσω της επίθεσης. Ο Mao Tse-tung έλεγε: 'Η κατάκτηση εδάφους δεν αποτελεί αιτία χαράς', όπως και 'Η απώλεια εδάφους δεν αποτελεί αιτίας θλίψης. Το μόνο σημαντικό πράγμα είναι να καταστρέψετε τον εχθρό. Να χρησιμοποιείτε πάντοτε τον αιφνιδιασμό, να είστε πάντοτε αόρατοι'. Στον πόλεμο της Ινδοκίνας, όταν οι Γάλλοι δέχτηκαν καταδρομική επίθεση απ'τους Viet Minh, διασκορπίστηκαν και αποχώρησαν. Κατάφεραν να συγκεντρωθούν σ'ένα σημείο, απ'το οποίο οι Γάλλοι θα έπρεπε να διανύσουν μια απόσταση που απείχε 12 ώρες. Αν οι Γάλλοι επιτίθεντο ξανά, οι Viet Minh θα έκαναν νέο τακτικό ελιγμό (μανούβρα). Αποτέλεσμα αυτού, οι Γάλλοι κατακτούσαν σημεία που δεν είχαν καμία στρατηγική αξία στο θέατρο του πολέμου. Εξαντλούνταν σε έναν ασύμμετρο πόλεμο με φαντάσματα. Οι Γάλλοι, απομακρυσμένοι απ'τις πηγές τροφοδοσίας τους, αναγκαστικά θα έπρεπε να επιστρέψουν για ανεφοδιασμό στις βάσεις τους. Καθώς επέστρεφαν κουρασμένοι, δέχονταν παράλληλα τις επιθέσεις των ανταρτών, γεγονός που ενέτεινε την κούρασή τους.
Οι αντάρτες σε αντίθεση με τον τακτικό στρατό δεν επιδιώκουν να κερδίσουν μάχες, αλλά να αποφύγουν την ήττα. 'Ο Πόλεμος του ψύλλου'διδάσκει πως η 'επιβίωση των ανταρτών είναι από μόνη της μια πολιτική νίκη'. Ο αντάρτης κερδίζει με τον παρατεταμένο πόλεμο αντί τερματίζοντας τον πόλεμο. Σύμφωνα με τον Wojciech Chrzanowski, Πολωνό Επαναστάτη του 19ου αιώνα, 'ο αντάρτης έχει σύμμαχό του τον χρόνο που κυλάει διαρκώς υπέρ του'. Το αντάρτικο δεν επιδιώκει να κατακτήσει, τουναντίον επιδιώκει να επιφέρει σύγχυση, αναστάστωση, να προκαλέσει δυσφορία στον εχθρό. Η ΕΟΚΑ εναντίον της βρετανικής κατοχής της Κύπρου, ουδέποτε προσπάθησε να κερδίσει μια ευθεία στρατιωτική νίκη σε αντιπαράθεση δυνάμεων. Τουναντίον αγωνίστηκε παρενοχλώντας και προκαλώντας σύγχυση και εξοργίζοντας το βρετανικό προτεκτοράτο, μετάλλαξε την έννοια της κατοχής, ώστε να μοιάζει όλως απαράδεκτη σαν κατάσταση ακόμα και για την ίδια την βρετανική κυβέρνηση. Διπλή νίκη. Η μηδενική ανοχή στην βρετανική κατοχή του νησιού είχε δύο αποδέκτες. Τον πληθυσμό της Κύπρου που δια της ΕΟΚΑ διατράνωσε την αντίθεσή του στην βρετανική κτήση, αλλά και τους ίδιους τους Βρετανούς που αντιλαμβάνονταν πως η παρουσία τους στο νησί δεν ήταν πλέον ανεκτή. Η ΕΟΚΑ έχοντας επικεφαλής τον Γρίβα Διγενή που ανέλαβε την διοίκησή της το 1954, η οποία από οργανωτικής απόψεως είχε πυρηνική δομή, αντιστάθηκε σθεναρά στην βρετανική αντικατασκοπεία. Παρ'όλο που η ΕΟΚΑ δεν διέθετε παραπάνω από 350 άνδρες στην ύπαιθρο (πυρήνες 5-15 μελών), και 200 άνδρες στα αστικά κέντρα (πυρήνες 4-5 μελών) έπληξαν δυνάμεις χιλιάδων ανδρών. Για να κατακτηθούν γιοφύρια ή άλλες υποδομές απαιτούνται πολλοί άνδρες, ενώ για να καταστραφούν απαιτούνται ελάχιστοι. Στον ανταρτοπόλεμο που εξαπέλυσαν τα μέλη της ΕΟΚΑ, προέβησαν σε επιδρομές για την απαλλοτρίωση οπλισμού και πυρομαχικών, δολοφόνησαν συνεργάτες του εχθρού, προέβησαν σε εμπρησμούς, σε δολιοφθορές, σε δολοφονίες στους δρόμους, παγίδες και βομβιστικές επιθέσεις. Οι επιθέσεις της ΕΟΚΑ είχαν προκαλέσει τρόμο στους Βρετανούς που δεν τολμούσαν να κοιμηθούν στα κρεβάτια τους έπειτα απ'την παρ'ολίγον επιτυχημένη απόπειρα κατά του Harding. Το αφανές πολιτικό σκέλος των υποστηρικτών της ΕΟΚΑ προέβαινε σε διαμαρτυρίες, διαδηλώσεις και συγκρούσεις στους δρόμους. Το πολιτικό σκέλος θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως παθητική πτέρυγα. Ανεξάρτητα των τεχνικών που ακολουθούν οι αντάρτες, δεν πρέπει να υποπέσουν στο σφάλμα του μοτίβου, καθώς θα προδώσουν την αδυναμία τους. Ο Σουν Τζου στην 'Τέχνη του Πολέμου'έλεγε: 'Ο εχθρός δεν πρέπει να γνωρίζει που σκοπεύω να επιτεθώ. Γιατί εάν δεν το γνωρίζει, θα αναγκαστεί να προετοιμαστεί για πολυμέτωπο αγώνα. Κι όταν προετοιμάζεται για πολυμέτωπο αγώνα, αναγκάζεται να διασπάσει τις δυνάμεις του, με αποτέλεσμα να έχω να πολεμήσω με λιγότερους'.
Το αντάρτικο των πόλεων αποτελεί ένα είδος διαφωτιστικού πολέμου που στρέφεται ενάντια στη σύγχρονη κοινωνία. Είναι ένας ασύμμετρος πόλεμος που επικεντρώνεται στις πόλεις. Σύμφωνα με τον μετρ του είδους Carlos Marighella και συγγραφέως του 'Εγχειρίδιο του Αντάρτη των Πόλεων', η σύγχρονη μορφή του αντάρτικου των πόλεων έχει αφετηρία του 1968 στη Βραζιλία. Δεδομένου ότι μέσω των σύγχρονων τεχνολογικών μέσων μπορούν να εντοπιστούν οι αντάρτες της υπαίθρου, τα αστικά περιβάλλοντα είναι όλο και πιο ελκυστικά για τους αντάρτες, οι οποίοι μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν εξαιτίας της πυκνής συγκέντρωσης πληθυσμού για καλύτερη απόκρυψη. Κατά την άποψη ορισμένων, το αντάρτικο πόλης δεν μπορεί να διακριθεί από την τρομοκρατία.
...συνεχίζεται!
