Ο χρόνος άλλαξε, ωστόσο για μας παρέμεινε ίδιος, όπως οι πληγές στο λαβωμένο σώμα της πατρίδος μας. Τα λίγα δευτερόλεπτα αστικής υποκρισίας και μερικές ξηρές ευχές ΔΕΝ αρκούν να λυτρώσουν από τον πόνο ή να κάνουν πιο υποφερτή τη σκλαβιά. Δύο νεκροί εθνικιστές από επίθεση τρομοκρατών, ένας νικητής της μάχης που έδωσε να κρατηθεί στη ζωή, άλλοι τόσοι προφυλακισμένοι, επώνυμοι και μη, συνθέτουν τον απολογισμό της πολιτικής μάχης που δόθηκε μόνο τον περασμένο χρόνο στην πατρίδα μας.
Για ορισμένους υπεραισιόδοξους, εκείνη
φέρεται να είχε νικηφόρο αποτέλεσμα. Για κάποιους άλλους, λάτρεις του
μαθηματικού λογισμού, απλώς προοιωνίζει την αύξηση της έντασης της
πολεμικής του δημοκρατικού καθεστώτος εναντίων των εθνικιστών.
Οι συνέπειες μιας απόφασης, ουδέποτε
ενδιαφέρουν εκείνους που έχουν την γενναιότητα, την μεγαλοσύνη της
ψυχής, την ευθύνη της οποίας, τολμούν να πάρουν. Δεν μας ενδιαφέρουν οι
νίκες, οι ήττες. Καλοδεχούμενος είναι μόνο ο θάνατος στο όνομα της
δικαίωσης των ιδεών μας. Καρποφόρος η καθημερινή ΜΑΧΗ που δίνει ο
καθένας μας από το δικό του μετερίζι. Καθαγιασμένα τα ατέλειωτα
αποθέματα θέλησης μας παρακινούν να παλέψουμε μέχρι τέλους.
Οι πιθανότητες να καταβαραθρωθούμε στα
έγκατα της λήθης, υπερτερούν. Παρά ταύτα, καταστρώνουμε διαρκώς νέες
στρατηγικές, ανεξάρτητα από τις μεθοδεύσεις σε βάρος μας. Απεργαζόμαστε
με κάθε μέσο την βδελυρή αντιφύση του ανθελληνικού κορμού, μαχόμαστε
εναντίων των δομών του και των πρόθυμων συνεργατών του.
Το ασυγχώρητο έγκλημά μας, ως οργάνωση
της πρωτοπορίας του Ριζοσπαστικού Εθνικισμού στην πατριδα μας, είναι
ότι: Απο ιδρύσεώς μας κάνουμε τα λόγια μας πύρινες και όχι μόνο πράξεις,
εκφράζοντας την κρυστάλλινη αλήθεια στην ψυχή κάθε εθνικιστή
επαναστάτη. Ανάκεθαν αναλάβαμε την ευθύνη για τις ενέργειές μας. Δεν
υποσχεθήκαμε τίποτα και σε κανέναν, πέραν του αμείλικτου αγώνος. Σε
πλήρη αντιθεση με τους φλύαρους επικριτές μας, πράξαμε. Δώσαμε σάρκα και
οστά στο όραμα πολλών ανένταχτων και μη εθνικιστών στον ελλαδικό χωρο,
οι οποίοι κουράστηκαν απο την ακατάσχετη φλυαρία του πατριδοκάπηλου
χώρου της ηττοπάθειας και των έμμεσων λύσεων. Ακυρώσαμε στην πράξη την
θεωρια του αήττητου των εχθρών μας. Σε αρκετές περιπτώσεις τους ωθήσαμε
να πέσουν μόνοι τους σε παγίδες που ποτέ τους δεν αντελήφθησαν. Λίγες
χούφτες θαρραλέων ανδρών και γυναικών σε ολόκληρη την Ελλάδα, ορκίστηκαν
να τελειώσουν ό,τι κάποιοι ανώνυμοι σύγχρονοι φιλικοί πυροδότησαν στην
καρδιά τους. Αποδείξαμε πως ελάχιστοι αριθμητικά στο πρώτο στάδιο,
ωστόσο ενωμένοι σαν γροθιά, διαθέτοντας ελάχιστα μέσα καταφέραμε πολλά,
συνεχίζοντας ακόμα και από την δημιουργική αφάνεια του επαναστατικού
σκοπού μας. Επιδειξαμε τρομακτική συνέπεια λόγου και πράξης. Ουδέποτε
αθετήσαμε τις απειλές μας. Οι εχθροί μας το γνωρίζουν καλύτερα απ’
όλους.
Έως σήμερα, οι περισσότεροι
συναγωνιστές αυταπαττώνται πως το εθνικιστικό κίνημα της πατριδος μας
διαθέτει μια ορατή ‘ηγεσία’. Κάποιοι, για τους δικούς τους ιδιοτελείς
σκοπούς, περιόρισαν την αγωνιστική στα ημίμετρα των τεσσάρων τοίχων.
Στην οπτική μας, στην καρδιά μας, στο θυμικό μας, δεν υπάρχουν τοίχοι.
Από εγκαθιδρύσεως του πολιτεύματος των
πολιτευμάτων, της δημοκρατίας της μεταπολιτεύσεως, η δραστική
μαχητικότητα των πατριωτών, των εθνικιστών, των εθνικοσοσιαλιστών,
περιορίστηκε στα τειχία μιας εναλλασσόμενης ακροδεξιάς λογικής, στην
μεταπήδηση σε ανάξιες λόγου ακροδεξιές πολιτικές φράξιες, αναλισκόμενη
σε σεχταριστικές μορφές εθνοχουλιγκανισμού και συμμοριτισμού,
καταλήγοντας στην πολιτική εκπόρνευση και ισοπέδωση εν ονόματι ωφελών.
Τίποτα δεν μπορεί να ματαιώσει τον
αγώνα μας, διότι πρόκειται για έναν αγώνα αυτοθυσίας, στην μέθεξη του
οποίου, χωρούν μόνον όσοι έχουν αποφασίσει να μην δώσουν υπεραξία στο
υπερτιμημένο απο την αστική κοινωνία κουφάρι τους. Οι πτωχοί τω
πνεύματι, οι οποίοι κατακλύζουν τις καμπίνες του σαπιοκάραβου που
ονομάζεται ‘ακροδεξιά’, ας σαπίσουν παρέα με τα έπιπλα τους στα γκρίζα
καταθλιπτικά κλουβιά τους. Στην υπηρεσία του αμόλυντου σκοπού μας
ταιριάζει η αυτογνωσία, η οξύτητα του νου, η φιλιστορία, η έμφυτη
ικανότητα, η φυσική και νοητική ευελιξία, η ακατάβλητη μαχητικότητα, η
ακλόνητη πίστη, η φυσική ανιδιοτέλεια, η αυταπάρνηση, το θάρρος που
αρνείται την συμβατικότητα. Όσο για τα γλοιώδη ανθρωποσκούληκα που
φυλακίζουν την ενέργειά τους σε νόρμες νομιμοφροσύνης, δεν θα έχουν ποτέ
θέση στις τάξεις μας. Ας σκίσουν τα άκαπνα βιογραφικά τους.
Τα κείμενα που δημοσιεύονται στα
ενημερωτικά ή προπαγανδιστικά μέσα του καπηλικού μορφώματος που
αυτοβαυκαλίζεται πως αποτελεί φλογερό πατριωτικό, εθνικιστικό,
εθνικοσοσιαλιστικό ‘πεδίο ιδεών’, στην συντριπτική πλειονότητά τους,
αναλώνονται στην φωτογραφική περιγραφή και το χειρότερο, στην στείρα
αναπαραγωγή παρελθοντικών συνθηκών που ουδεμία σχεση έχουν με το ζοφερό
τεχνολογικό παρόν. Είναι πάρα πολλά τα ‘Heil Hitler’ και ακόμα
περισσοτερα τα άρματα μάχης που εισβάλλουν στην Αγιά Σοφιά. Συνωστισμός
που θα έλεγε και η Ρεπούση!
Πολλοί μας κατηγορούν πως είμαστε
ημιτασιόν εθνικοσοσιαλιστές. Πως είμαστε μια δράκα ακροδεξιών
εθνικιστών. Πως είμαστε ένα μάτσο γραφικών πατριωτών. Τους
χαρακτηρισμούς τους, τους εναποθέτουμε στην κριτική που αφήνει ίχνη και
όχι ανεμοσκορπίσματα, όπως είναι οι ‘προφορικές παραδόσεις’ τους.
Α) Είμαστε εχθροί του νοσηρού
φετιχισμού που καταστέλλει την υψηλή δημιουργία και τον υγιή πολιτικό
ακτιβισμό, υποβιβάζοντάς τα σε ρεβανσισμό. Συνεπώς, δεν μπορούμε παρά να
δηλώνουμε ολομέτωποι εχθροί των γραφικών ελλαδικών κακέκτυπων του
Αδόλφου Χίτλερ. Υπερτονίζουμε την πηγή εμπνεύσεως του ίδιου του Χίτλερ
και του γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού, η οποία ήταν η αρχαία Ελλάς. Η
αιωνία Ελλάς δεν τοποθετείται αριστερά ή δεξιά, αλλά φιλοσοφικά,
πνευματικά, πολιτισμικά στην παγκόσμια ιστορία.
Β) Είμαστε φυλετιστές εθνικιστές,
ριζοσπάστες στην θεωρία και την πρακτική μας. Η ύπαρξή μας αποτελεί την
μεγαλύτερη διάψευσή όσον αφορά την σχέση μας με την ακροδεξιά. Είμαστε
ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ! Η κατηγορία του ακροδεξιού είναι γελοία. Η ακροδεξιά
παράταξη διαχρονικά αναζητεί να ενταχθεί συνολικά και μετα βδελυγμίας
στην νεοφιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία. Ουδέποτε κρύψαμε πως μισούμε τα
κόμματα, τις θεμέλιες βάσεις της δημοκρατιας. Στρατηγική επιλογή μας να
είμαστε ΑΝΕΝΤΑΧΤΟΙ!
Γ) Είμαστε πατριώτες με την
ευγενικότερη έννοια του όρου. Ο πατριώτης όντας ακομμάτιστος είναι
αυτόκλητος θεματοφύλακας της πατρίδος του. Ο τελευταίος ακρίτας των
συνόρων της πατρίδος μας είναι άξιος τιμών σε αντίθεση με τους
αργόσχολους βουτυρομπεμπέδες του κράτους των Αθηνών. Πιότερο ο αμόρφωτος
ή ημιμαθής πατριώτης παρά ο προδότης, ο ακροδεξιός ή ο
‘εθνικοσοσιαλιστής’ Ιούδας καταδότης.
Η μιμητική υγεία του παρελθόντος δεν
μπορει να εγγυηθεί μια ανάλογη εμπειρία, μόνο και μόνο επειδή εκείνη
βασίζεται στην στείρα αντιγραφή. Το Βερολίνο του 1945 δεν θα μυρίσει
ποτέ θυμάρι. Θα όζει μπαρούτης εσαεί. Η αρχαιοελληνική Ακρόπολη, τα
πειθαρχημένα γλυπτά του Breker, του Thorak, ο ιδεαλιστικός ηρωισμός του
γιουνγκερικού ‘Frontsoldat’, η αφοπλιστική θερβαντική ευγένεια του Δον
Κιχώτη, δεν θα επαναληφθούν ποτέ ξανά. Ο Γέρος του Μοριά δεν θα
δραπετεύσει ποτέ από το κελί του, όντας καταδικασμένος να εμπνέει απο
εκεινη την μαρτυρική θέση. Ο Καποδίστριας δεν θα αναστηθεί ποτέ για να
μας υποδειξει τους τύραννους του καιρού μας. Η απουσία του μιλάει πιο
δυνατά απ’ ότι εκείνος. Αγωνιζόμαστε για την νέα Ακρόπολη του
Ελληνισμού!
Ανέκαθεν, η κατηγορία περί εσχάτης
προδοσίας αποδίδεται στους ήρωες, στους επαναστάτες, στους ανυπότακτους.
Σε όσους τολμούν να αμφισβητούν έμπρακτα το οικοδομημα του καιρού τους.
Ο κόσμος που θεμελιώθηκε στο κίβδηλο και το χαμερπές, δεν καταστρέφεται
με ευχολόγια. Η σκλαβιά καταργείται ως ολότητα συνθηκών βιασμού της
ίδιας της ζωής. Η κατηγορία περι εσχάτης προδοσίας αποτελεί ύψιστη τιμή
για τους Ριζοσπάστες Εθνικιστές. Δεν μετράμε τα λόγια μας, διότι έχουμε
τη δύναμη να προδίδουμε ό,τι μας προδίδει. Έχουμε περίσσιο θράσος να
μισούμε ό,τι δεν αποτίει τα προσήκοντα. Μα, πάνω απ’ όλα έχουμε την
ατσάλινη θέληση και τη γιγάντια βούληση να τιμωρούμε ό,τι μας βεβηλώνει
ως ξέχωρες ατομικότητες, ως οργανικό σύνολο. Έχουμε αποφασίσει να
πεθάνουμε για τις αλήθειες μας, υπερασπιζόμενοι τα κάστρα μας,
επιτιθέμενοι στον κόσμο της λειψανδρίας. Στην αόρατη στρατιά μας,
συμπολεμιστές όσοι επιλέγουν να πολεμήσουν για τον ίδιο σκοπό, δίχως να
εισπράττουν αναγνώριση. Πράγματι, αυτός ο πόλεμος είναι ο πιο σκληρός.
Δεν παρέχονται εγγυήσεις, δεν παρέχονται ανταλλάγματα. Δεν υπάρχει
μνημείο που να μπορεί να προσφέρει καταξίωση στη θυσία του μετωπικού
στρατιώτη. Μοναδικό καταφύγιο του στρατιώτη, ο θάνατός του.
Ο νέος πολιτισμός, η νέα αντίληψη, η
νέα συνείδηση που γεννιέται, δύναται να αναπνεύσει μονάχα στα συντρίμμια
του υπάρχοντος. Οτιδήποτε υπάρχει σήμερα δεν αξίζει καν για
παλιοσίδερα. Η βιασμένη τέχνη ορίζεται ως το μέτρο κατανόησης του
κόσμου, η ιδιωτική σφαίρα ορίζεται ως οίακας επιβίωσης. Μας κατακλύζουν
ανδρείκελα, ψυχικές μαριονέτες. Ψυχοπομποί που οδηγούν τα αδειανά
κουφάρια στην λήθη του Κάτω κόσμου. Μας φορτώνουν με αμέτρητες πλαστικές
ανάγκες και εξαρτήσεις. Υστερικοί σκηλευτές ψυχών σκορπίζουν κατάρες σε
όσους επαναστατούν. Ανθρωπόμορφα ζόμπι μας υποδουλώνουν.
Παντού κυριαρχούν στερεότυπες
εκφράσεις αποσυμπίεσης, βαρύγδουπες λέξεις που δεν εκτονώνουν την αξιακή
κριση, επιβλητικές νοηματικές νόρμες απόδοσης που δεν απελευθερώνουν
ανεξαρτήτως χρήσης. Παντού με τρανταχτό τρόπο δηλώνει την απουσία του ο
πηγαιος επαναστατικός λόγος που δεν υπακούει σε γλωσσικές επιτηδεύσεις
και δεν μετράει το κόστος της εκφοράς του. Τις στιγμές της θορυβώδους
απουσίας του επιβεβαιώνεται η πομπώδης παρουσία του.
Στον άξονα της θεαματικής
αναπαράστασης, τα νοήματα έδωσαν τη θέση τους σε εφιαλτικές εικόνες. Οι
στερεότυπες τυραννικές εικόνες φρίκης και μιζέριας υποβάλλουν στην
εγκόλπωση της νέας χαρωπής σκλαβιάς και καταστέλλουν πιο επώδυνα από τα
κατασταλτικά. Οι εθνικιστές βιώνουν πολλαπλάσια όλα τα συναισθήματα, την
νίκη, την ήττα. Οι επίχρυσες αλυσίδες του πλυντηρίου εγκεφάλων, δένουν
το θύμα ολοένα πιο σφιχτά, όντας όμηρο απέναντι σε μια τυραννική
τηλεόραση που αναβοσβήνει σύμφωνα με τους παλμούς της καρδιάς του. Η
τυραννία της τηλεόρασης έχει γίνει συνώνυμη της τυραννίας του ψυχικού
λογισμικού του σύγχρονου μαζανθρώπου. Για όσους δεν το γνωρίζουν, οι
νέας γενιάς τηλεοράσεις συνδυάζουν τις ιδιότητες της συμβατικής
τηλεόρασης και των ηλεκτρονικών υπολογιστών και ως εκ τούτου μπορούν να
μετατραπούν σε ένα είδος Μεγάλου Αδελφού για τους κατόχους τους!
Ο αστικός κρατικοδίαιτος πατριωτισμός ή
εθνικισμός, διαμορφωμένος ως τέτοιος εδώ και αρκετές δεκαετίες,
αντιπροσωπεύει ένα μπασταρδεμένο ρεύμα ιδεών και ένα φαιδρό πολιτικό
υποκατάστατο δίκην υποστάσεως, όντας καναλιζαρισμένος από εξωγενείς
κάστες που καταστρέφουν την πατρίδα μας. Δεν δύναται να έχει την
παραμικρή θέση στην πολιτική οπτική μας. Αντίθετα, φτύνουμε στον τάφο
του και τον καταριόμαστε.
Ζούμε για τη φωτιά του επαναστατικού
εθνικισμού. Του εθνικισμού εκείνου που τιμωρεί στην πράξη τους Εφιάλτες,
τους Νενέκους και τους προσκυνημένους. Του εθνικισμού εκείνου που
στέλνει ανεπιστρεπτί στον σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας τα πολιτικά
πτώματα που παρενδύονται ‘έξυπνες’ μορφές εξαπάτησης, αποσκοπώντας στην
εδραίωση της νέας υποτέλειας των Ευρωπαίων εταίρων.
Η νέα εθνικιστική συνείδηση δεν
επικαλείται κενές φράσεις που ισοδυναμούν με δόσεις ντοπαρίσματος
νεκρικής αυτοϊκανοποίησης στον αστικό χωροχρόνο. Τουναντίον, επιτάσσει
το πλάτεμα της αντίστασης και το συνειδησιακό βάθεμα του ίδιου του
αγώνος. Η νέα εθνικιστική συνείδηση σαρώνει τα πάντα και τους πάντες.
Αγκαλιάζει τους μαχόμενους εθνικιστές. Είναι απελευθερωτική,
αντικαθεστωτική και αληθώς επαναστατική. Ως αμείλικτοι εχθροί της
παραδοσιακής άκρας δεξιάς, της άκρας αριστεράς και των επίπλαστων
διαχωριστικών τειχών τους, σε καμία των περιπτώσεων δεν οραματιζόμαστε
μια επαναστατική διαδικασια που τερματίζεται στην κατάκτηση ενός
ονειρικού εθνικολαϊκού κράτους, το οποίο, όπως πολλάκις απέδειξε η
ιστορική εμπειρία, με την πάροδο του χρόνου, χρεοκωπεί σε προτεκτοράτο.
Αυτό θα συνεπαγόταν τον πόθο ενός φασιστικού κράτους.
Εμείς παλεύουμε για την δημιουργια του
νέου φυλετικού κράτους! Κινούμαστε στον αστερισμό της απελευθερωτικής
καταστροφής! Στον αστερισμό της αληθινής εθνικής αναγέννησης, μέσα από
τις στάχτες του έθνους μας! Ο μύθος του φοίνικα μιλάει για την αιώνια
επιστροφή για την οποία μίλησε και ο Φρειδερίκος Νίτσε. Καταργεί την
πορεία της φωτιάς, διότι από τις στάχτες γεννιέται η φωτιά, όπως και ο
θάνατος γεννάει τη ζωή...
