Παραφράζοντας κατά το δοκούν την πολεμική κραυγή των ατσαλένιων αετών των Manowarδεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να διαχωρίσουμε ανεπιστρεπτί την θέση μας από τον τεθνεόντα κόσμο των πειθήνιων όντων. Οι πρωτόγονοι πολεμιστές, ένα είδος που σχεδόν βρισκόταν σ’ αφανισμό από τις προελαύνουσες-ωστόσο οχλαγωγούσες ορδές του κοσμοπολιτισμού σ’ ολόκληρο τον κόσμο, επιστρέφουν για να σαρώσουν την αδυναμία και την μοιρολατρία των χλιαρών μαζών. Αυτό που ενώνει τα αλαλάζοντα –ωστόσο υποταγμένα πλήθη που αποθέωσαν την δημοκρατία ως αέναο εγγυητή μιας δουλικής ζωής μετ’ απολαβών και απολαύσεων είναι η γελοία αγελαία συνείδηση ότι ανήκουν σε μια μάζα παλιανθρώπων, η δύναμη της οποίας έγκειται αποκλειστικά στην ενότητά της απέναντι στους ενστικτωδώς δυνατότερους από εκείνη.
Σαν κεραυνοί που σκάνε στη γη από τον μπαρουτοκαπνισμένο ουρανό επιστρέφουμε εμείς για λογαριασμό όλων μας και όλων σας. Είμαστε προκλητικοί, δεν παίρνουμε άδεια από κανέναν, δεν λογαριάζουμε κανέναν και δεν προπάντων δεν χρωστάμε σε κανέναν. Είμαστε τα μέλη μιας σιδηράς τάξης που αγωνίζεται για τα δίκαια της τάξης της, τα οποία δίκαια είναι πριν απ’ όλα δίκαια ενός ολόκληρου λαού και έθνους. Μέσα από τον επαναστατικό εγωισμό δημιουργούμε τις βάσεις για την έγερση αξιώσεων μέσα σ’ έναν κόσμο ασημαντότητας και μετριότητας. Υποχρεωμένοι να δίνουμε πολύμορφες μάχες μέσα κι έξω από την τάξη μας, έχοντας έναν ολόκληρο κόσμο μαζανθρώπων ως πολέμιούς μας. Προσηλωμένοι στην δίκαιη μάχη που διεξάγουμε. Ο πόλεμος συνεχίζεται σφοδρότερος. Ο πόλεμος έχει την ιδιότητα ως η πιο ρευστή πραγματικότητα που κρίνεται και καθορίζεται κάθε στιγμή να κάνει ακόμα εξυπνότερους τους πολεμιστές που αποδέχονται την πρόκληση. Αλλά και βλακωδέστερους τους αδρανείς που την αποφεύγουν. Μέσα στην φωτιά της μάχης όλα είναι ζωή και θάνατος. Ζωή και θάνατος του “εγώ” μας.Είναι θάνατος και ζωή του “εμείς”.
Ανώνυμοι γιατί έτσι το επιτάσσει η εγκράτεια των πολεμιστή. Υποτάσσουμε το “εγώ” στο “εμείς” για την αντιστροφή της ηδυπάθειας που χαρακτηρίζει τις μάζες. Απρόσωποι από ταπεινότητα μπροστά στον σκοπό που επιτελούμε. Μολαταύτα απόλυτα επικίνδυνοι για εχθρούς και συμβιβασμένους.Παρά ταύτα όντες υπερβολικά συνεπείς σ’ αυτά που εκφράζουμε και λέμε. Διότι διακρινόμαστε από κάτι από το οποίο δεν διακρίνονται οι νέο-χίπηδες που μαστίζουν τις εξέδρες του “εθνικιστικού χώρου”. Έχουμε λόγο. Έχουμε τιμή. Έχουμε τη δύναμη να κάνουμε τα λόγια πράξεις.
Αν και η αγελαία
συνείδηση επιμένει ότι το αίσθημα της ευτυχίας γίνεται ανατρεπτικό όταν
είναι συλλογικό, θ’ αντιτείνουμε ότι το αίσθημα της ευτυχίας γίνεται
ανατρεπτικό όταν είναι πολεμικό. Γι’ αυτό και όταν λέει κανείς ότι
συνωμοτεί ομολογεί ακούσια ότι προσδοκά μόνος ή μετά άλλων. Προσδοκά
γιατί του απαγορεύουν να προσδοκά. Επειδή αρνιέται να προσδοκά μια
δουλική ζωή γεμάτη καταναγκασμούς και επιτηδεύσεις. Επειδή αρνιέται τις
υποκριτικές αστικές συμβάσεις και σχέσεις. Ο θύτης στον κόσμο των
θυμάτων και της θυματοποίησης ομολογεί ότι το μοναδικό έγκλημα το οποίο
διέπραξε είναι ότι προσδοκά μια ζωή διαφορετική από τον θάνατο που για
αντάλλαγμα μιας επίγειας ζωής του τάζουν. Το υποκείμενο αποπειράται να
διαχωρίσει την υποταγή από την επιθυμία του. Την υποτέλεια από την
θέλησή του. Να ευτελίσει μια ολότητα που εκπληρώνεται ως μια αμοιβή για
τις υποταγμένες υπηρεσίες του. Εμείς δεν υπηρετούμε κανέναν. Είμαστε οι
αφέντες του έθνους μας και υπηρέτες κανενός.
Κάθε κατάκτηση είναι προϊόν και δίκαιο επακόλουθο αμείλικτων αγώνων.
Γιατί, όπως προείπε ο μεγάλος φιλόσοφος “κάθε κατάκτηση, κάθε βήμα
μπροστά στη γνώση, προκύπτει από το θάρρος, από τη σκληρότητα
απέναντι στον εαυτό μας, από την καθαρότητασε σχέση με τον εαυτό μας”.
Αγώνας μέχρι τέλους.
Του δικού μας ή του δικού τους. Ο χαμός μοιάζει με μια έκλαμψη φωτός
μπροστά στην πυρρά του αγώνα. Και για μας και γι’ αυτούς. Διότι
επιλέξαμε να είμαστε πολεμιστές σ’ αυτό τον κόσμο κι όχι σ’ έναν
μελλούμενο που δεν υπόσχεται τίποτα. Διαλέξτε την πλευρά σας! Η
εθνικιστική λύσσα και συνείδηση απλώνεται ως μάστιγα σ’ όλο τον κόσμο!
Υγ:
Στους θλιβερούς καλικάτζαρους που εκποιούν ιδέες δεν έχουμε να πούμε
τίποτα. Αρκετά βασανίζονται από μόνοι τους παρέα με τις ολέθριες
επιλογές τους…
Λυσσασμένες επιθυμίες
