Ο ντόρος που προκλήθηκε σχετικά με το ακανθώδες ζήτημα της εξόρυξης του ελληνικού χρυσού στην Χαλκιδική σε συνδυασμό με την γενναία αντίσταση των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής αποτέλεσαν αμφότερα για πολλούς μήνες κύριο θέμα στα δελτία των ειδήσεων. Άπαντες εστίασαν την ακρισία τους στην επίθεση που έλαβε χώρα στην περιοχή Σκουριές, από μια κοινωνική ομάδα που καθ’ όλα δίκαια αντιτίθεται και μάλιστα δυναμικά στην πολυεπίπεδη καταστροφή της περιοχής. Σε παλιότερη πολιτική αφίσα μας είχαμε εκφράσει την θέση ότι “O Αγώνας των Κατοίκων στις Σκουριές έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον“. Τότε είχαμε αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η υφαρπαγή του ελληνικού χρυσού από τις ανά κάποια χρόνια διαγωνιζόμενες πολυεθνικές και άλλες ανώνυμες εταιρείες (η TVXGoldπαλιότερα στην Ολυμπιάδα, η Ελληνικός Χρυσός Α.Ε., η EldoradoGold) εξυπηρετεί πολλά διαφορετικά συμφέροντα.
Ο απώτερος στόχος τους είναι να πλήξουν την Ελλάδα σε κάθε επίπεδο. Να την υποβιβάσουν από κοιτίδα ανυπέρβλητου πολιτισμού σε ένα απέραντο εργοτάξιο σκλάβων, να την καταστρέψουν ως μοναδικό φυσικό περιβάλλον, να την υποτιμήσουν μια για πάντα ως πατρώα γη των Ελλήνων-εθνική κληρονομιά για τον λαό μας, να την αποδομήσουν κοινωνικά, καθώς κυνικά εκμεταλλευόμενοι την ανεργία μέσα από την επίπλαστη δημιουργία κάποιων οικτρών νέων θέσεων μαύρης εργασίας και υποτιθέμενων νέων ευκαιριών που υπόσχονται ψευδεπίγραφα την οικονομική ανάκαμψη και μελλοντικά την υποτιθέμενη ανάπτυξη της “ελληνικής” οικονομίας της περιοχής, διχάζουν το λαό. Ο λαός ο οποίος βλέπει κοντόφθαλμα και κρίνει βάσει της μαζικής ψυχολογίας που δημιουργείται από την προπαγάνδα του συστήματος και έκαστος πολίτης ο οποίος βυθισμένος στην εγωιστική ιδιωτική του σφαίρα βάσει της άμεσης οικονομικής ανάγκης του, αμφότεροι δεν βλέπουν ότι οι πολυεθνικές που κλέβουν τον εθνικό τους πλούτο μπροστά στα μάτια τους δεν μπορούν καθοιονδήποτε τρόπο να θεωρούνται “δυνάμεις σωτηρίας της οικονομίας!
Ύστερα από τα προαναφερθέντα, ο προφανής σκοπός τους είναι να πλήξουν την πατρίδα μας οικονομικά, βάζοντας ένα ακόμα καρφί στο φέρετρο της εθνικής μας ανεξαρτησίας, καθότι ο εθνικός πλούτος μας είναι συνώνυμος της πανάρχαιας πολιτιστικής μας κληρονομιάς, της ελληνικής παράδοσης και πνευματικότητας του λαού και του έθνους μας. Μια πατρίδα με ιστορία, έχοντας υποστεί την ατιμωτική υφαρπαγή-νόμιμη κλοπή του εθνικού της πλούτου, δεν διαθέτει καμία ισχύ, ώστε να υπερασπιστεί την εθνική της κυριαρχία και την θέση της στην ιστορία.
Πέραν
όλων των απολύτως κατανοητών και ομολογουμένως ανεπανόρθωτων
περιβαλλοντικών καταστροφών και ενδεχομένως αρχαίων μνημείων που θα
επέλθουν εξαιτίας της εξόρυξης του ελληνικού χρυσού, υπάρχουν και άλλοι
πολύ σημαντικές παράμετροι που αγνοήθηκαν επιδεικτικά από το σύνολο των
μέσων ενημέρωσης, αλλά και από τους διάφορους ντεμέκ επαναστατικούς
κύκλους που δεν χάνουν ευκαιρία για ευκαιρία να εκτοξεύσουν την χολή
τους εναντίον της ορθόδοξης χριστιανικής πίστης.
Την αναγκαστική απαλλοτρίωση 1.000 στρεμμάτων στην Μεγάλη Παναγιά που βρίσκονται στην έκταση που έχει παραχωρηθεί από το κράτος στην Eldorado Gold ζητούσε μεταξύ άλλων η εταιρεία Ελληνικός Χρυσός Α.Ε. Η τοποθεσία της Χαλκιδικής είναι μια περιοχή με ιδιαίτερα μεγάλη αξία για τους Έλληνες. Η ύπουλη αποδυνάμωση της συγκεκριμένης περιοχής προσδίδει άλλη βαρύτητα στην όλη θεματική. Η καπιταλιστική μηχανή δεν κάνει μονάχα εξόρυξη του εθνικού πλούτου μας, αλλά κάτι περισσότερο και βαθύτερο. Κάνει εξόρυξη της ψυχής του έθνους και της πατρίδας μας. Η Χαλκιδική είναι μια τοποθεσία σε μια περιοχή μείζονος ιστορικής σημασίας για τους Έλληνες.
Ας μην ξεχνάμε πως οι ανασκαφές που διεξήχθησαν στο Σπήλαιο των Πετραλώνων απέδειξαν ότι η ιστορία της Χαλκιδικής ανάγεται πίσω στα 700.000 χρόνια στον χρόνο. Ο Ηρόδοτος αναφέρεται διεξοδικά σ’ αυτήν στις καταγραφές του σχετικά με τους Περσικούς πολέμους. Πολύ αργότερα δε στην σύγχρονη ελληνική ιστορία, η Χαλκιδική διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στην Ελληνική Επανάσταση του 1821. Ο απελευθερωτικός αγώνας ξεκίνησε από τον Πολύγυρο της Χαλκιδικής. Ο Άθως υπήρξε οχυρό του έθνους. Η Χαλκιδική είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Μακεδονικό αγώνα.
Η γενέτειρα του Αριστοτέλη, του διδασκάλου του βασιλέως των Μακεδόνων και μεγίστου των Ελλήνων Μεγάλου Αλεξάνδρου, τα αρχαία Στάγειρα, βρίσκεται στην Χαλκιδική, περί τα 500 μ. νοτιοανατολικά του σημερινού οικισμού της Ολυμπιάδας, οπόταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η πολυεθνική TVXGoldπροσπάθησε, εις μάτην, να βάλει πόδι στην περιοχή. Να μην μας διαφεύγει το επίσης σημαντικό. Στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας που πλήττεται από τα εβραϊκά συμφέροντα εντάσσεται και η περιοχή της Αμφιπόλεως στις Σέρρες όπου γίνονται εδώ και χρόνια μυστικές ανασκαφές, διότι εικάζεται από κάποιους ιστορικούς ότι εκεί ενδεχομένως βρίσκεται ο τάφος του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Όπως και να έχουν τα πράγματα, υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα από μέρους των εχθρών της Ελλάδος όσον αφορά την συγκεκριμένη περιοχή στους αιώνες.
Όπως αντιλαμβάνεστε από τα προαναφερθέντα, η περιοχή έχει μια ιδιαίτερη αξία για τον Ελληνισμό. Επομένως οι πολυεθνικές δεν έχουν σκοπό μονάχα την εξόρυξη του ελληνικού χρυσού, ο οποίος είναι πηγή δύναμης και ενέργειας για τους Έλληνες αφού το μέταλλο αυτό αντικατοπτρίζει την εσωτερική ενέργεια του έθνους και γι’ αυτό φυλάσσεται ως κόρην οφθαλμού, αλλά επιδιώκουν την βεβήλωση της γενέτειρας του μεγάλου Έλληνα φιλοσόφου που έκανε τον Μέγα Αλέξανδρο να ομολογεί πως “στον πατέραμου οφείλω το ζείν, αλλά στον δάσκαλο μου το ευ ζήν!”,αλλά μεταξύ άλλων παραπλήσια την βεβήλωση ή διείσδυση στην πύλη του Αγίου όρους που αποτελεί την πηγή της Ορθοδοξίας και το προπύργιο της αντίστασης απέναντι στις δυνάμεις του εβραϊσμού!
Να σημειωθεί πως ο χρυσός ως μέταλλο δεν σκουριάζει, δεν φθείρεται από τον χρόνο και δεν αντιδρά με τις χημικές ενώσεις του σώματος, δηλαδή με άλλα λόγια δεν είναι τοξικός. Οι περισσότεροι εξ υμών προφανώς θα έχετε ακούσει ότι οι έχοντες και κατέχοντες το χρήμα του πλανήτη μέσω της συγκομιδής μεγάλης ποσότητας χρυσών ράβδων, ανέκαθεν αναζητούσαν μέσω της απόκτησής του, τίποτα άλλο από το ελιξίριοτης ζωής.Ο χρυσός, ως στοιχείο, σημαδεύει την ανθρωπότητα από την απαρχή της, ενώ δεν υπάρχει κάποιος (χημικός ή άλλος) διεκδικητής της ανακάλυψης του. Υπήρξε ανέκαθεν πολύτιμο αγαθό. Υπό κανονικές συνθήκες, λόγω του υψηλά θετικού δυναμικού του, ο χρυσός εμφανίζει χαμηλή δραστικότητα και έτσι υπάρχει στην φύση σε στοιχειακή μορφή, π.χ. με την μορφή σβώλων (ψηγμάτων). Σε αντίθεση με όλα τ’ άλλα μέταλλα, συνήθως δεν χρειάζεται κάποια χημική επεξεργασία για την εξαγωγή του από αντίστοιχα μεταλλεύματα.
Λαμβάνοντας όλα αυτά υπ' όψιν μας μπορούμε να υποθέσουμε πως αν επί παραδείγματι το κύριο συστατικό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, δηλαδή των κυττάρων του αίματος, του ίδιου του αίματος, ήταν ο χρυσός, τότε το αίμα των ανθρώπων δεν θα σκούριαζε ποτέ, άρα δεν θα είχαμε ελεύθερες ρίζες, δηλαδή τα κύτταρα μας δεν θα έφθειραν με τη πάροδο του χρόνου και κατά συνέπεια δεν θα γερνούσαμε ποτέ. Αυτή είναι η απλούστερη εξήγηση της αξίας του χρυσού αυτού καθαυτού όσον αφορά το λεγόμενο “ελιξίριο της ζωής”.
Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας τον ελληνικό μύθο περί των φυλών των ανθρώπων και των εποχών τους, δηλαδή του Χρυσού, του Ασημένιου, του Χάλκινου και του Σιδηρούν γένους, βλέπουμε ότι οι πρώτοι άνθρωποι ήταν οι Χρυσοί και αυτοί ζούσαν αιώνες πολλούς και δεν είχαν ασθένειες, ενώ οι σημερινοί άνθρωποι είναι οι Σιδερένιοι που ζουν σύντομες ζωές και έχουν πολλές ασθένειες. Επομένως, ο χρυσός αποτελεί την πηγή της ζωής και την πρωτόλεια κατάσταση, ενώ οποιαδήποτε φθορά του στο χρόνο συνεπάγεται και την ασθενικότητα των ανθρώπων. Στην μεγάλη συγκέντρωση χρυσού στηρίζεται το σθένος ενός έθνους, εφόσον ο χρυσός του ισοδυναμεί με την ικμάδα του, ενώ το πυρετώδες κυνήγι του συνιστά την συντομότερη οδό προς την κόλαση.
Στην ελληνική μυθολογία εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει η ιστορία με το άγγιγμα του Μίδα, ο οποίος ήταν ο βασιλιάς της Φρυγίας. Ήταν γνωστός για την ικανότητά του να μετατρέπει σε χρυσάφι ο,τιδήποτε άγγιζε. Ο Μίδας ζήτησε από τον θεό Διόνυσο να μετατρέπεται σε χρυσάφι ο,τιδήποτε άγγιζε. Αρχικά ο Μίδας απέκτησε μεγάλη δύναμη από την ικανότητά του αυτή, αργότερα όμως κατανόησε τη λανθασμένη (κατάχρηση της αξίας του, όπως συμβαίνει στις μέρες μας) επιλογή του, όταν, ακόμα και το φαγητό που έτρωγε, γινόταν χρυσάφι και παρακάλεσε το Διόνυσο να τον απαλλάξει απ’ αυτό. Ακολουθώντας τη συμβουλή του θεού, ο Μίδας πήγε στον ποταμό Πακτωλό και με το που άγγιξε τα νερά, η δύναμή του πέρασε στον ποταμό και από τότε ο ποταμός Πακτωλός ανέβλυζε χρυσάφι. Εξ ου και η νεοελληνική έκφραση “πακτωλός χρημάτων”.
Άλλο παράδειγμα της σημασίας του χρυσού από τους αρχαίους χρόνους. Ο βασιλιάς της Λυδίας Κροίσος ήταν
ξακουστός σε όλο τον αρχαίο κόσμο για τα αμύθητα πλούτη του. Το παλάτι
του στις Σάρδεις ήταν ένα από τα μεγαλύτερα οικοδομήματα της εποχής. Από
τους φόρους που του έδιναν οι ελληνικές αποικίες της Μικράς Ασίας και
από τα χρυσωρυχεία του Πακτωλού ποταμού, γινόταν όλο και πιο πλούσιος
και πιο περήφανος για τα πλούτη του. Πίστευε μάλιστα ότι δεν υπήρχε πιο
ευτυχισμένος άνθρωπος από αυτόν στον κόσμο (εκδηλώνεται ως ψυχική νόσος
μέσα από την χρηματομανία, δηλαδή το ατέρμονο κυνήγι του χρήματος στην
εποχή μας). Γι' αυτό παραξενεύτηκε και θύμωσε πολύ όταν κάποτε πήγε στο
παλάτι του ο διάσημος νομοθέτης της αρχαιότητος Σόλων, ένας εκ των επτά
σοφών της αρχαίας Ελλάδας ο οποίος καταγόταν από πλούσια και
αριστοκρατική οικογένεια που απέδιδε την καταγωγή της στη γενιά του
μυθικού βασιλιά της Αθήνας Κόδρου. Όταν ο Κροίσος υπερηφανεύτηκε ότι
είναι ο ευτυχέστερος άνθρωπος του κόσμου, ο σοφός Έλληνας του
αποκρίθηκε: “μηδένα πρό του τέλους μακάριζε”, δηλαδή, “μην καλοτυχίζεις κανέναν προτού δεις το τέλος του”.
Στ' αλήθεια πλήθος συμφορές βρήκαν τον Κροίσο. Ο γιος του ο Άτυς
σκοτώθηκε στο κυνήγι και ο ίδιος νικήθηκε από το βασιλιά των Περσών Κύρο
και αιχμαλωτίστηκε. Τη στιγμή μάλιστα που ανεβασμένος στη φωτιά ο
Κροίσος ετοιμαζόταν να πεθάνει, θυμήθηκε τα λόγια του Σόλωνα και φώναξε
μετανιωμένος τρεις φορές “Σόλων! Σόλων! Σόλων!”.
Ο Κύρος, που τον άκουσε, ζήτησε να μάθει τι σήμαινε η επίκληση αυτή,
και ακούγοντας την ιστορία, χάρισε στον Κροίσο τη ζωή και τον κράτησε
κοντά του ως σύμβουλο.
