ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ;
Διόλου τυχαίος ο τίτλος που αποδίδουμε στο παρόν. Με αυτή του την ρήση, ο αρχαίος τραγικός Σοφοκλής δεν έκαμε τίποτα διαφορετικό από το να θέσει τον θεμέλιο λίθο ως προς τον ορισμό μιας τραγικής κατάστασης, εις την νομοτέλεια της οποίας, αναπόδραστα υποπίπτουν εκάστοτε οι θύτες σε οποιονδήποτε χώρο και χρόνο. Στην παρούσα φάση, το κουβάρι του “μίσους” το οποίο, προς ίδιον όφελος, επιχειρούν να ξετυλίξουν οι ποικίλοι επικυρίαρχοι της πατρίδος μας, όντες μεταμφιεσμένοι σε πατριωτικούς δημοκρατικούς αμνούς που αγωνίζονται “για τις ελευθερίες του λαού”, αφορά την δολοφονία, κατόπιν συμπλοκής; η οποία έλαβε χώρα στο Κερατσίνι του Πειραιά.
Η εισαγωγικομανία που χαρακτηρίζει τον γραπτό λόγο μας, ας μην αποδοθεί στην, κατά τον Νίκο Σαραντάκο, ασύδοτη τάση που έχουν ορισμένοι γραφιάδες να φιλοτεχνούν τα γραπτά τους, τουναντίον αυτό να αποδοθεί στην αμφισημία των όρων στην ημετέρα πολιτική και κοινωνική πραγματικότητα.
Σκοπίμως, λοιπόν, κάνουμε λόγο περί της συμπλοκής που προηγήθηκε της δολοφονίας ή περί του θανάσιμου χτυπήματος του φερόμενου ως δράστη κατά του θύματος. Η θεωρία της συμπλοκής, ανέκαθεν, αποτελεί μείζον ζήτημα που απασχολεί όλους τους επαναστάτες. Η θεωρία της συμπλοκής είναι η στρατηγική που ακολουθεί ο καθείς όταν βρίσκεται ενώπιον μιας δυσεπίλυτης καταστάσεως. Όταν συγκρούονται δύο ή περισσότεροι πολιτικοί χώροι ή πρόσωπα, η διαμάχη περνάει σε αναβαθμισμένα επίπεδα συμπλοκής. Η θεωρία της συμπλοκής μπορεί να εκληφθεί από μέρους σας ως κομμάτι της θεωρίας παιγνίων, όπως είναι ευρέως γνωστά. Η Wikipedia μας δίδει τον ορισμό της θεωρίας παιγνίων:
“Τα παίγνια είναι μία μέθοδος ανάλυσης προβλημάτων που έχουν σχέση με τον τρόπο λήψης αποφάσεων σε καταστάσεις σύγκρουσης και συνεργασίας. Παίκτης μπορεί να είναι ένα πρόσωπο, μία οργάνωση, ένα κράτος ή ένας συνασπισμός. Ως αντικείμενο έρευνας μπορούν να θεωρηθούν διάφορα προβλήματα πολιτικής, ψυχολογικής, κοινωνικής, οικονομικής μορφής. Για τη λύση των προβλημάτων αυτών θεωρείται προηγουμένως απαραίτητη η ανάλυση καταστάσεων, όπου δύο ή περισσότεροι δρώντες (παίκτες) βρίσκονται αντιμέτωποι και ακολουθούν συνεργατικές στρατηγικές. Κάθε παίκτης προσπαθεί να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα που διαθέτει, για να εμποδίσει τον αντίπαλό του να αποκτήσει πλεονεκτήματα που θα περιορίσουν τα κέρδη του. Επομένως, οι ενέργειές του εξαρτώνται άμεσα από τη θέση (στρατηγική) που θα επιλέξει ο αντίπαλος.”
Οι κοινωνιολογικά αδαείς αρκούνται σε μια χλιαρή και μη κοπιαστική ερμηνεία του συμβεβηκότος. Οι επιτήδειοι προσβλέπουν στην άδραξη πάσης φύσεως ωφελειών από αυτό. Οι πολιτικά υποψιασμένοι αποβλέπουν στην πολιτική εμπειρία και την ερμηνεία και διάδραση που το γεγονός αυτό έχει σε σχέση με τους αγώνες τους και το επαναστατικό κίνημα γενικότερα.
Ο φερόμενος ως δράστης, δεδομένου του τεκμηρίου της αθωότητας έως την απόδειξη περί του αντιθέτου, παρουσιάζεται ως ένας αιμοσταγής δολοφόνος, ο οποίος έκοβε μπριζολάκια τους πολιτικούς αντιπάλους του. Η προσέγγιση αυτή, όχι μονάχα ρηχή, τουναντίον μονάχα σε ηλιθίους και αποχαυνωμένους μπορεί να απευθύνεται.
Εμείς προτιμούμε να ερμηνεύουμε τα πολιτικά-κοινωνικά δρώμενα βάσει του πολιτικού-κοινωνικού πλαισίου εντός του οποίου εκάστη φορά εκείνα εκτυλίσσονται. Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, ουδέποτε πραγματοποιείται επισταμένη και υπεύθυνη έρευνα που λαμβάνει υπ’ όψιν της πλήθος στοιχείων και παραγόντων που οδηγούν στην διάπραξη εγκλημάτων. Επομένως, η ανάδειξη των στοιχείων εκείνων που προσφέρουν στην ορθολογική ερμηνεία του εγκλήματος, αποδεικνύεται υπέρ το δέον πολύτιμη στην προκειμένη περίπτωση. Θα εκθέσουμε διεξοδικά ορισμένα εξ αυτών, τα οποία συγχρόνως αποτελούν και δυναμικά ερωτήματα προς όλους σας.
Το θύμα ήτο “καλλιτέχνης”, σωστά; Τι σημαίνει “καλλιτέχνης” στην νεοελληνική κοινωνία των παραφράσεων και της καταχρηστικής απόδοσης των όρων; Για οποιοσδήποτε χρήζει εαυτόν “καλλιτέχνη”, εξ ορισμού εννοείται ότι υπηρετεί το κάλλος και την τέχνη. Ο εν λόγω, όχι μόνον δεν υπηρετούσε το κάλλος, καθότι το μουσικό υποείδος στο οποίο ενέτασσε τον εαυτό του απευθύνεται σε συμμορίες του περιθωρίου, οι στίχοι των τραγουδιών του εξυμνούν την ανομία και την αναρχία, τις συμπλοκές μεταξύ συμμοριών, την χρήση ναρκωτικών, τις ληστείες και τα τοιαύτα, παράδειγμα τραγουδιού του Παύλου Φίσσα ( KILLAH P- "...Σήκωσε την αντένα γαμώ τον φασισμό σου πουτάνας γέννα ναι καλά κατάλαβες αυτό εδώ είναι για σένα Διάλεξε θέλεις κρεμάλα ή τρεχάλα γαμιέται κάθε είδους φασίστας μαλάκα και πάμε γι' άλλα,Γάμα τους, πάτα τους, γάμα τους, κατούρα τους τα μούτρα και γάμα τους τη φάρα τους...") τουναντίον υπηρετούσε εγωιστικά τον εαυτό του ,αδιαφορώντας για την επίδραση της μουσικής του στην κοινωνία. Περί τέχνης, ούτε λόγος. Το ίδιο το θύμα είχε επιλέξει να εκτεθεί στην πολιτική και κοινωνική βία, από την στιγμή που εξυμνούσε και νομιμοποιούσε την θεωρία αυτή. Δια τον λόγο αυτό, αρκεί να διαβάσετε προσεκτικά τους στίχους των τραγουδιών του ιδίου, όπως και άλλων σχημάτων ή τραγουδοποιών του υποείδους. Συνεπώς, ο ίδιος έφερε σημαντική ευθύνη λόγω της συνειδητής επιλογής του να αποτελεί ενεργό υποκείμενο μεταξύ των συμπλεκόμενων πολιτικών χώρων. Αυτά ως προς τον ίδιο τον αποθανόντα Παύλο Φύσσα, ο οποίος ήτο παντελώς άγνωστος σε εμάς αμφότερα ως πρόσωπο και μουσικός.
Οι δεδομένες πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες που αποτέλεσαν το λίκνο της δημιουργίας της πεντακομματικής Βουλής είναι δεικτικές της κατάστασης που επικρατεί και πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπ’ όψιν υμών. Οι συνθήκες βίαιης φτωχοποίησης του ελληνικού λαού, η ραγδαία και ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα των αλλοδαπών σε συνδυασμό με την τρομακτική ποιοτική και ποσοτική άνοδο της βίας μέσα στην ελληνική κοινωνία εξαιτίας της μη πολιτισμικής, τουναντίον γκανγκστερικής πρόσμειξης του γηγενούς ελληνικού στοιχείου με το εξωγενές αλλοδαπό, άπαντα, αποτελούν δομικά στοιχεία μιας πραγματικότητας, εντός της οποίας καλούνται οι Έλληνες να διαμορφώσουν ολοκληρωτικά τον πολιτικό-κοινωνικό βίο τους και μάλιστα σε νέα βάση. Η κατακόρυφη πτωτική πορεία των κυρίαρχων κομμάτων εξουσίας και όχι μόνο (Ν.Δ, ΠΑ.ΣΟ.Κ και Κ.Κ.Ε) της μεταπολιτευτικής Ελλάδος, η απρόσμενη ηφαιστειακή έκρηξη άλλων κομμάτων (ΣΥ.ΡΙΖ.Α, ΑΝ.ΕΛ και Χρυσή Αυγή) και η ανάδειξή τους σε κυρίαρχους ακρογωνιαίους πόλους του πολιτικού παιχνιδιού, έφεραν ανακατατάξεις και ζυμώσεις που ενοποιούνται σε ένα εκρηκτικό μείγμα που απειλεί την βιωσιμότητα του πολιτικού συστήματος. Η μεταπήδηση ψηφοφόρων ή ελαφρώς ως πρότινος πολιτικοποιημένων υποκειμένων σε αντιδιαμετρικούς ως προς τις πρότερες επιλογές τους, πολιτικούς χώρους, σηματοδοτεί μια τεράστια αλλαγή των δεδομένων στην πολιτική-κοινωνική σκακιέρα.
Ό,τι γνωρίζατε ως τώρα, καλύτερα να τα ξεχάσατε. Οι ζυμώσεις που προέρχονται από αυτή την ακόρεστη μείξη ριζοσπαστικών στοιχείων με ελαφρώς πολιτικοποιημένα υποκείμενα ως πρότινος, μέλλει να επιφέρουν την διόγκωση της δεξαμενής έως σημείου εκτόνωσης και υπό καταλλήλων προϋποθέσεων, έως σημείου κοινωνικής εκρήξεως. Μοιραία, οι ελαφρώς πολιτικοποιημένοι θα καταστούν κατά πολύ περισσότερο ριζοσπαστικότεροι των προκατόχων τους, καθότι η εμπλοκή τους στο πολιτικό παίγνιο βρίσκεται σε δόκιμο στάδιο, καθότι οι ίδιοι επικινδυνότεροι όντες πρωτόλειοι στην πολιτική πάλη. Μοιραία, επειδή τους λείπει η υγιής και ηθελημένη πολιτικοποίηση που απαιτεί η επί μακρόν τριβή με ιδέες και πρακτικές, η στελέχωσή τους αποβαίνει προβληματική, καθόσον οι αντιδράσεις τους είναι προϊόν θυμού και όχι πολιτικής ωριμότητας. Τα ζητήματα αυτά δεν θίγονται από κανέναν, αντιθέτως άπαντες εμμένουν στα σχετικά προς την κομματική ταυτότητα του δράστη. Θα χρειαστεί να επανέλθουμε πολλάκις στο καίριο ζήτημα της οργάνωσης των αγώνων, καθότι αυτό αποτελεί ζήτημα οντολογίας, το οποίο, άλλωστε, εκθέσαμε σε προηγούμενη ανακοίνωσή μας.
Οι εικασίες που γίνονται σχετικά με το εν λόγω περιστατικό, αμφότερα από τους ενάντιους , από θέση, στον εθνικισμό και από τους εθνικιστές είναι ασαφείς και υπολείπονται ώριμης κριτικής του γεγονότος, αλλά και κάθε ανάλογου γεγονότος. Μόλις πρόσφατα,αναδημοσιεύσαμε ένα εξαιρετικά προφητικό κείμενο σχετικά με την δράση των προβοκατόρων εντός των πολιτικών κινημάτων.
Από κοινωνιολογικής άποψης, σύμφωνα με
όσα γράφτηκαν στο πρόσφατο ανακοινωθέν μας, θεωρούμε πως ιδιαίτερη
σημασία έχει ο αριστοτελικός ορισμός του όντος, σύμφωνα με τον οποίον το
όν καθορίζεται από την ουσία του, την ποσότητα, την ποιότητα, την
σχέση, τον τόπο, τον χρόνο, την θέση, την κατάσταση, την ενέργεια και το
πάθημα. Επιθυμούμε να είμαστε ακριβοδίκαιοι και να μην δικάσουμε τον
φερόμενο ως δράστη, καθότι αυτό δεν εμπίπτει τόσο στην αρμοδιότητά μας
όσο και στην δικαιοδοσία μας. Ωστόσο, ο τόπος του εγκλήματος, μια
υποβαθμισμένη γειτονιά του Πειραιά, όπως είναι το Κερατσίνι, ανεγείρει
μια προβληματική σχετικά με το επίπεδο διαβίωσης και την κουλτούρα των
κατοίκων της ευρύτερης περιοχής αυτής. Ουδείς διερωτήθηκε για ποιόν λόγο
ένα τέτοιο έγκλημα δεν έλαβε χώρα σε κάποια γειτονιά των βορείων
προαστίων ή αλλού και έλαβε χώρα στην συγκεκριμένη περιοχή. Οι κάτοικοι
των υποβαθμισμένων περιοχών, αναμφίβολα διατηρούν ακέραια κάποια
“πρωτόγονα” ένστικτα και δρουν ακούσια ή εκούσια συμφώνως προς αυτά. Οι
κομψοί γιάπηδες των βορείων προαστίων σπανίως προσφεύγουν στην χρήση
τέτοιων μεθόδων για την επίλυση των μεταξύ τους διαφορών. Ας μην
ξεχνούμε, ότι από τις γειτονιές αυτές του Πειραιά, προέρχονταν και οι
δολοφόνοι του νεαρού οπαδού του Παναθηναϊκού Μιχάλη Φιλόπουλου. Σκοπός
της αναφοράς μας είναι να καταδείξουμε πως το έγκλημα έχει καταγωγή και
κοινωνική προέλευση. Αυτή είναι η δέουσα απάντηση στην φαιδρότητα των
αριστεριστών που κατατάσσουν το έγκλημα βάσει κομματικής ταυτότητας.
Πολύτιμο στοιχείο στην προσέγγισή μας αποτελεί το γεγονός ότι στην ευρύτερη περιοχή του Πειραιώς, το κόμμα Χρυσή Αυγή διέθετε πολύ υψηλά ποσοστά. Σε άλλοτε “κόκκινες περιοχές”, ένα εθνικιστικό κόμμα άλλαξε τις ισορροπίες. Οι πένητες Έλληνες των περιοχών αυτών εναπόθεσαν τις ελπίδες τους στο κόμμα αυτό. Δίκαια ή αδίκως, θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος. Το κυνήγι μαγισσών που ξεκίνησε και επισήμως από το καθεστώς εναντίον του εν λόγω κόμματος ανά την επικράτεια, αποβλέπει δίχως άλλο στην μείωση των ποσοστών του και όχι στην έκθεσή του εκτός νομικού πλαισίου λειτουργίας. Ας ληφθεί υπ’ όψιν υμών ότι η πλησιέστερη τοπική (Τ.Ο Νίκαιας) είχε αποκτήσει ιδιαίτερη δυναμική εντός και εκτός του κόμματος και βάσει στατιστικών στοιχείων θα εξέλεγε βουλευτή προερχόμενο από την τοπική αυτή. Ο γραμματεύς της τοπικής οργάνωσης ήτο υποψήφιος στην εκλογική περιφέρεια της Β’ Πειραιώς και ο κατά πάσα πιθανότητα επιλαχών στις επόμενες εθνικές εκλογές. Εξαιτίας του όλου, φαίνεται να οδηγείται πολιτικά στο ικρίωμα όπως όλα δείχνουν, μέχρι νεωτέρας.
Ως κατακλείδα πρόταση στο παρόν θα μνημονεύσουμε το εξής: "Ο γαρ εάν σπείρη άνθρωπος, τούτο και θερίσει". Το σημαντικότερο καρμικό, δηλαδή το πρακτικό δίδαγμα που ταιριάζει στην περίπτωση του θύματος είναι το εξής: Αν σπείρεις κακολογία, θα θερίσεις εχθρούς…
