Ποίος στο σύντροφον απλώνει χέρι, ωσάν να βοηθηθεί· ποίος τη σάρκα του δαγκώνει όσο που να νεκρωθεί.

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2015

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΕΩΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ (12/10/13)

Ο χρόνος είναι ιατρός, ίαση για κάποιους άλλους. Για τους Ριζοσπάστες Εθνικιστές, προέχει η ουσία. Σημασία έχει τι είδους ιατρός είναι ο χρόνος και πως επιδρά στο λαϊκό κοινωνικό σώμα της πατρίδος μας, στην πατρίδα μας εν γένει. Η πολιτική στράτευση είναι η ίαση και όχι κάποια αόριστη θεραπαινίδα, όπως αφήνεται να εννοηθεί από τα ανδρείκελα της εξουσίας.



Οι μήνες που πέρασαν είναι τα δηλητηριώδη βέλη μιας καρκινικής εξουσίας που σας διαπέρασαν. Διαπέρασαν τις ανεπιβεβαίωτες σάρκες σας, μοιράζοντας αφειδώς τον μεταστατικό καρκίνο στην παθητική νεοελληνική κοινωνία. Δεν συνέβη, όμως, το ίδιο και με τα αόρατα μέλη της οργάνωσής μας-επαναστατικό φάντασμα που σπέρνει εφιάλτες σε προδότες και συμβιβασμένους. Οι μήνες αυτοί επιβεβαίωσαν κατηγορηματικά την πάγια θέση πως τα πάντα σ’ αυτό τον τόπο όζουν οκνηρία και πνευματική σήψη. Δεν σεβόμαστε τίποτα, διότι δεν υπάρχει τίποτα άξιο σεβασμού στην νεοελληνική κοινωνία της καβάτζας, της πουστιάς, του ωχαδερφισμού και του βολέματος. Θα ζείτε κάτω από την μπότα μας και όποιος αντέξει. Ζούμε σε μια απόλυτα παγωμένη κοινωνία που νοσεί από τα σπάργανά της, καταδικασμένοι να αναπνέουμε και να κινούμαστε πλάι σε ανόητους βλοσυρούς ανθρώπους, ασυνείδητους που ζουν για να χρωστούν, ανθρώπους οι οποίοι καθημερινά περιφέρουν ασκόπως τα άψυχα σαρκία τους από ουρά σε ουρά. Οι υπήκοοι αυτής της μπανανίας είναι υποταγμένοι στο δόγμα του ‘οφείλουμε, άρα υπάρχουμε’. Εμείς ζούμε για να σας τρομοκρατούμε. Είναι ένα νόημα του ζην. Είναι το άγνωστο σε σας ‘ευ ζην’.



Καριόληδες αστοί δεν χρωστάμε τίποτα στον κόσμο σας, διότι δεν δανειστήκαμε ποτέ τίποτα απ’ αυτόν. Γι’ αυτό πλέουμε σε πελάγη επαναστατική ευτυχίας που καταστρέφεστε γοργά αλλά σταθερά. Τα μουμιοποιημένα σώματά σας σαπίζουν και εμείς ψηλώνουμε σαν τα άνθη του κακού και κινούμε τα νήματα από στρατηγική θέση ισχύος. Προμετωπίδα μας το ‘Non serviam’! Δεν θα σας υπηρετήσουμε ποτέ! Αυτή είναι η επαναστατική αντιπολιτική πλατφόρμα μας.



Μια σύντομη ιστορική αναδρομή, ώστε να θυμούνται οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι. Μετά το θάνατο του Ιωσήφ Βησσαριόνοβιτς Στάλιν στη Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε η διαδικασία της λεγόμενης ‘αποσταλινοποίησης’. Το ολοκληρωτικό σύστημα κατέρρευσε από τα μέσα σαν άλλος χάρτινος πύργος, διότι ήτο αβίωτο και αντιπαραγωγικό. Ο ηγέτης της Κινεζικής Επανάστασης (και εμπνευστής της Πολιτιστικής Επανάστασης, 1966) Μάο Τσε Τουνγκ αισθανόμενος ότι η θέση του στην ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας ήτο επισφαλής, διετύπωσε το 1956 την εξής φράση, η οποία και χαράχθηκε βαθιά στην ιστορία: ‘Ας ανθίσουν 100 λουλούδια και ας συγκρουστούν 100 απόψεις’. Η ηγεμονική δύναμη του εγχώριου νέου αναρχικού αντάρτικου πόλης ‘Σέχτα Επαναστατών’ στην πρώτη προκήρυξή της έγνεψε καταφατικά μέσα απ’ το κείμενό της, αναφέροντας: ‘Εκατό λουλούδια άνθισαν, είναι οι εκατό επαναστατικές οργανώσεις’.



Ανταπαντούμε: ‘100 απόψεις συγκρούστηκαν, 100 μαχαίρια βγήκαν απ’ το θηκάρι, 100 όπλα είναι έτοιμα ανά πάσα στιγμή να μιλήσουν εκεί που τα λόγια περιττεύουν’.



Μύρια ψεύδη αραδιάστηκαν ως κενολογίες απ’ τους πολιτικάντηδες, φαυλεπίφαυλες προβοκάτσιες στήθηκαν και αστραπιαία ξεχάστηκαν, η αναμοχλευθείσα εβραϊκή σύγχυση επικράτησε πρόσκαιρα της ελληνικής λογικής. Έχοντας δεκάδες δολοφονίες αθώων στο ενεργητικό τους, σύσσωμοι οι γελοίοι αντιεξουσιαστές του κράτους, κραυγάζουν: ‘οι δίκες θα δίνουν του κράτους καταδίκες’.



Ανταπαντούμε: ‘Δεν περιμένουμε από κανένα κράτος να σας δικάσει δίκαια ή άδικα. Τελεσίδικες αποφάσεις κωθώνια. Ούτε θανατικές ποινές που σας ηρωοποιούν, ούτε ισόβια, ούτε ηλεκτρικές καρέκλες’. Χωρίς πολλά έξοδα, καθότι οι σφαίρες κοστίζουν περισσότερο από τους ίδιους, αρκεί μια σφαίρα στο κεφάλι, ένα χαντάκι και μια κλωτσιά για μέσα’.



Στο πλαίσιο ενός ακήρυχτου παρατεταμένου πολέμου συνεπικουρεί καταλυτικά το στοιχείο της αυξομειούμενης εντάσεως. Ο πόλεμος λαμβάνει χώρα μεταξύ αγνώστων μεταξύ τους, ωστόσο αντίπαλων μερών. Ουδείς εξ αυτών μπορεί να χάσει απόλυτα, ουδείς μπορεί να κερδίσει απόλυτα. Η ήττα και η νίκη των ανταρτών μεταστοιχειώνονται στην ιστορία σε πολιτική εκπροσώπηση. Το αντάρτικο είναι ένας πολιτικός εκβιασμός. Αυτή είναι η φύση του.



Όμως, ας σταθούμε αποκλειστικά στα καθ’ ημάς. Ξεκαθαρίζουμε προς πάσα κατεύθυνση πως ουδέποτε επιδείξαμε ενδιαφέρον για τα σκατά του πολιτικού υποκόσμου σας. Το θεραπευτικό φίλτρο μέσα απ’ το οποίο επιδρά η αναλυτική ερμηνευτική μας είναι αντιπολιτικό, ωστόσο βαθιά πολιτικό. Δεν έχουμε σχέση με πολιτικά ανδρείκελα. Το έργο μας είναι να καθαρίσουμε τη γη μας από τα ανδρείκελα, διότι μονάχα τότε θα μπολιάσει ο σπόρος ο καλός. Δεν είμαστε ο λίβας που καίει τα σπαρτά, αλλά η πυρκαγιά εκείνη που θα σαρώσει τα πάντα στο πέρασμά της, εξισώνοντας διά του δίκαιου αφανισμού, ‘αθώους και ενόχους’. Μέχρι τότε, άπαντες κρατήστε σαν ματωμένο φυλαχτό τα κάτωθι προφητικά λόγια:





                                     Αναπάντητο, στάσιμο, λησμονημένο. Τίποτε δεν θα μείνει…