Οι πρόσφατες συλλήψεις στελεχών του εθνικιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή, παρ’ όλη την αγεφύρωτη διαφορά κοσμοαντίληψης που μας χωρίζει με το εν λόγω κόμμα,
επαναφέρουν ή δημιουργούν την αμεσότητα έναρξης ενός ανοιχτού διαλόγου
που σπάει κόκκαλα και στοιχειώνει συνειδήσεις. Ουδέποτε μασήσαμε τα
λόγια μας, ουδέποτε βιάσαμε τις σκέψεις μας και ουδέποτε γλείψαμε
κατεστημένες δυνάμεις, ώστε να κερδίσουμε συμπάθειες ή αποδοχή. Όσοι μας
εχθρεύονται ως σήμερον, υπήρξαν ανέκαθεν εχθροί μας και μας έδωσαν έναν
λόγο παραπάνω να συνεχίσουμε την πολεμική μας. Πάντοτε είπαμε “Πίσω
Νενέκοι”…
Η ριζοσπαστική κινηματική αντίληψη που πρεσβεύουμε δεν μας επιτρέπει να αφήσουμε τους συναγωνιστές μας να καθεύδουν άλλο τον κρατικοδίαιτο ύπνο του δίκαιου εθνικιστή εντός ενός κράτους αδίκου. Όντες αταλάντευτοι υπέρμαχοι της απελευθερωτικής αλήθειας, θα πικράνουμε πολλούς καθώς θα καυτηριάσουμε αιμάσουσες πληγές, θα σφουγγίσουμε ξύδι σε άλλες ανοικτές και θα μπήξουμε βαθιά το δηλητηριώδες μαχαίρι μας στο κόκκαλο όπου και όποτε θεωρήσουμε αυτό ότι ίσταται κρείττον του λαλείν…
Παρά τις συνεχιζόμενες διώξεις σε βάρος συναγωνιστών μας δεν θα ξεπέσουμε στο άθλιο επίπεδο της δημοκρατικής καταγγελίας, διαμαρτυρόμενοι για τις νομικές παρατυπίες που διαπράττουν οι μεγαλοεργολάβοι, οι παπαγάλοι δημοσιογράφοι, οι διωκτικές αρχές αλλά και οι “ανεξάρτητοι” δικαστές. Αυτοί οι εντολοδόχοι έχουν θεσπισμένους τους νόμους τους, ώστε να τους παρέχουν το αναγκαίο γι’ αυτούς πλαίσιο ασφαλούς διαβίωσης σε ασφαλή απόσταση από τον κοινωνικό θόλο. Η στρατηγική επιλογή μας είναι να τους αψηφούμε. Στον πολιτικό μας λόγο, οι περισσότεροι έχετε ήδη διαπιστώσει πως μιλάμε διαρκώς για το ότι βρισκόμαστε σε αμείλικτο πόλεμο με το ελλαδικό προτεκτοράτο. Στην διατύπωσή μας αυτή κυριολεκτούμε. Πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν ελεημονούμε ψίχουλα από το “δίκαιο” των ιστορικών πολιτικών μας αντιπάλων, προβαίνοντας σε καταγγελίες των διάφορων νομικών παρατυπιών ή αυθαιρεσιών τους. Οι διώξεις είναι διώξεις και αυτό δεν αμφισβητείται από κανέναν. Οι διώξεις στην περίπτωση της ηγεσίας του εθνικιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή είναι πέρα για πέρα πολιτικές και στηρίζονται σε “πειστήρια ιδεολογικής ενοχής”. Το ίδιο θα ισχύσει και σε κάθε άλλη περίσταση. Οιοσδήποτε αποφαίνεται το αντίθετο είναι βλάξ ή μικρόψυχος ή...
Αυτό
που πρέπει να προβληματίσει άπαντες είναι πως η ιστορία των κινημάτων
έχει αφήσει ως καταραμένη παρακαταθήκη το συμπέρασμα πως η καταστολή από
πλευράς της εκάστης εξουσίας αποκεφαλίζει ένα κίνημα μόνο όταν αυτό
είναι ήδη νεκρό και το πτώμα του έχει αρχίσει να μυρίζει, ό,τι κι αν
συνεπάγεται αυτό. Ως Ριζοσπάστες Εθνικιστές μπορούμε να διαβεβαιώσουμε
άπαντες πως δεν πρόκειται να “μαρτυρήσουμε” την λύση του προβλήματος ή
των προβλημάτων. Δεν είναι ποτέ δυνατόν να γνωρίζουμε από πριν τον σωστό
δρόμο ή την τέλεια στρατηγική που πρέπει να ακολουθήσουμε, ώστε να την
κοινοποιήσουμε. Σε κάθε άλλη περίπτωση, να είστε σίγουροι πως θα το
είχαμε κάνει. Το μόνο που γνωρίζουμε είναι πως ο αγώνας πρέπει να έχει
συνέχεια με κάθε κόστος και αν είναι θέλημα της Ανώτατης Αρχής, η άκρη
του νήματος και του κινήματος κάποια στιγμή θα βρεθεί. Όποιος
αγωνίζεται, μοιραία εξελίσσεται πολυμορφικά και ποιοτικά. Πολλαπλασιάστε
τον συντελεστή αυτόν με τις μαχόμενες ανθρώπινες αξιοπρέπειες και το
αποτέλεσμα μοιραία θα’ ναι ένα μαχόμενο κίνημα. Το ίδιο αντιστοιχεί και
στην αντίθετη περίπτωση, όπου οι ανθρώπινες αξιοπρέπειες δεν υπάρχουν…
Αυτό που αποτελεί το Α και το Ω της θεαματικής κοινωνίας είναι το σύνολο όλων αυτών των ηλιθίων που πασχίζουν να το παίξουν “ειδικοί”, ώστε να φτιάξουν μια φαντασμαγορική βιτρίνα για το προϊόν του χολιγουντιανού τύπου πατριωτικού, εθνικιστικού, εθνικοσοσιαλιστικού προϊόντος που πωλούν σε τιμή ευκαιρίας (στα 2 το ένα δώρο) προκειμένου να κρατήσουν τους πελάτες τους μακριά από την μοναδική βιωμένη πραγματικότητα που λέγεται “ζην επικινδύνως” στη γλώσσα των Ριζοσπαστών Εθνικιστών. Δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να εμπορεύονται συστηματικά τον άλογο και παράλογο φόβο σε συνδυασμό με τη σιγουριά που τους πρόσφεραν οι άπειρες κενές ώρες που ξοδεύουν ζεσταίνοντας τους παχυλούς κώλους τους στις καρέκλες των διαφόρων χώρων αντίδρασης που λειτουργούν σαν παραμάγαζα υπηρεσιών, ενόσω αρχίζουν τις παστωμένες ιστορίες και τις παστρικές συμβουλές. Ανοίγουν τον οχετό τους και ξερνάνε μύρια κόμπλεξ και τον περισσό φθόνο τους, μιλώντας για τα δήθεν ένδοξα παλιά χρόνια, όπου τότε “όλα ήταν σωστά”. Όπως ο αρλεκίνος ο Γιώργος ο Καρατζαφέρης που ανέκαθεν ήξερε το σωστό, ένα τέτοιο πράγμα φανταστείτε…
Παπαγαλίζουν διαρκώς την χρυσή εποχή που μόνο αυτοί έζησαν σαν άλλοι Καρατζαφέρηδες (γιατί συμφέρει!) “που τα πράγματα δεν ήταν έτσι”, ”που οι καταστάσεις ήταν πιο αγνές και σοβαρές”, ”που γινόντουσαν πολλά και ψάχνανε τις σκούπες για τα αίματα”. Πέραν αυτών των ΓΡΑΙΚΥΛΩΝ, δυστυχώς υπάρχουν ακόμα και οι ύαινες της κάλπικης αλληλεγγύης που με χαιρέκακο ύφος θλιμμένης μαύρης χήρας σχολιάζουν γεμάτοι σαρκασμό και κριτική εγωπάθεια. Θα τους ακούσετε να λένε: “Μα πολλά λάθη έκαναν”, “μα πώς τους έπιασαν έτσι”, “δεν πρόσεχαν”.
Τι λέτε ρε ΚΟΤΕΣ, τι λέτε ρε ΤΡΩΚΤΙΚΑ, τι λέτε ρε ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ;
Πάντα λοιπόν υπάρχει ο φόβος στους εργολάβους της εθνικής επανάστασης μήπως μείνουν έξω απ’ το χορό, μήπως μείνουν άνεργοι, μήπως προκαλέσουν δυσφορία στους εργοδότες τους, δίχως να έχουν προλάβει να θαμπώσουν με τις υποτιθέμενες επαναστατικές σοφιστείες το ανεγκέφαλο κοινό τους. Όποιος δεν το αντιληφθεί έγκαιρα, βέβαιον είναι πως θα ξυπνήσει με τις γούνινες χειροπέδες των μπάτσων στα χέρια του ή σε κάποιο όροφο της Αστυνομικής Διεύθυνσης της περιφέρειάς του…
Οι κατήγοροι των κόκκινων γραφειοκρατών, όντες οι χείριστοι γραφειοκράτες του “χώρου” τους θέλουν να κάνουν φτηνή σπέκουλα αναζητώντας τα πολεμοφόδιά τους στα “βομβιστικά” τους κείμενα, ενώ όσοι δεν μπορούν να αφουγκραστούν το μεγαλείο της μακακίας που τους έχει σακατέψει στο ξύλο, βρίσκονται προ πολλού στη φωτιά της δικής τους μάχης που είναι μάχη όλων. Ενίοτε οι “ανώριμοι” γνωρίζουν απώλειες, συλλήψεις και φυλακίσεις. Όμως πίσω δεν κάνουν και γι’ αυτό είναι καταδικασμένοι να νικήσουν, σε αντίθεση με τους θιασώτες της “ασφάλειας”…
Αποχαιρετίσαμε το χτες και κόψαμε τους δεσμούς μας με αυτό τον κόσμο αφ ης στιγμής γυρίσαμε μια για πάντα την πλάτη στην κανονικότητα μιας ψεύτικης νομότυπης ζωής, επιλέγοντας να ζήσουμε σαν λύκοι. Αξημέρωτοι, επικίνδυνοι…
Οι “αμόλυντοι ιδεολόγοι” έχουν κύρια προτεραιότητά τους την “ασφάλειά” τους, ως μία δήθεν κουλτούρα “επαναστατικού επαγγελματισμού”, την ίδια στιγμή που δεν έχουν ούτε μια παράνομη πράξη στο ενεργητικό τους. Διηγούνται φανταστικές ιστορίες ασύλληπτης παρελθοντικής πεζοδρομιακής δράσης με υπονοούμενα προσωπικής συμμετοχής, ενόσω ξεσκονίζουν τα παλιά συσκευασμένα ναζιστικά παράσημά τους και κατεβαίνουν πότε-πότε σε καμιά σποραδική διαδήλωση, ώστε να κρυφτούν απόλυτα μέσα στις γραμμές της ανωνυμίας. Να είναι σίγουροι πως δεν θα τους δει κανείς, διότι είναι αόρατοι, ανύπαρκτοι…
Σεις λοιπόν λαμόγια του “χώρου” που δεν κάμετε τίποτα άλλο ωφέλιμο που να αφορά την Ιδέα από το να μας κατηγορείτε όπου βρεθείτε κι όπου σταθείτε πως είμαστε ανεδαφικοί, τυχοδιώκτες, αυτοκτονικοί, προβοκάτορες, επιχειρείτε μάταια να εξισώσετε τον αγώνα μας με τους δικούς σας διαγωνισμούς ηχηρότερης και βρωμερότερης κλανιάς. Χωρίς να θέλετε να θίξετε κανέναν, χωρίς να θέλετε να τσαλακωθείτε από μόνοι σας. Ο ποινικός κώδικας μετετράπη σε Ταλμούδ για σας. Διατεθειμένοι να ρισκάρετε μόνο μέχρις ενός σημείου που δεν θίγει τον συνάνθρωπό σας, όπως επίσης πάντοτε βρίσκεστε σε ετοιμότητα να βρείτε άπειρες ιδεολογικές δικαιολογίες, ώστε να μην παραδεχτείτε τους ίδιους σας τους φόβους.
Μπορείτε να κάμετε τα πάντα, δηλαδή όλα εκτός από το τίποτα. Ένα όμως δεν μπορείτε να κάμετε: ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΤΕ!
Σύντροφοι και Συντρόφισσες από Ξάνθη
