Στην ασύμμετρη λογική των περισσοτέρων εθνικιστών/εθνικοσοσιαλιστών έχει επικρατήσει μια εσφαλμένη και εν προκειμένω συγκεχυμένη, σχεδόν θρησκευτικής φύσεως, αντίληψη που επιτάσσει ότι ο σεβασμός στη γνώση αποτελεί ένα “ άκριτο πρέπει” και ότι πρέπει να διαφυλάσσεται απ’ όλους μας (!) γενικώς και αορίστως “απ’ όπου
κι αν προέρχεται”. Το τσιτάτο αυτό προσυπογράφει μια ασυνείδητη ιεχωβίτικη-πασιφιστική και άλογη εναντίωση των πάντων στην βία, υπό το ίδιο πρόσχημα, δηλαδή, “απ’ όπου κι αν προέρχεται”.
Ως ριζοσπάστες εθνικιστές της πράξης δεν συμμεριζόμαστε οποιαδήποτε λογική αγιοποιεί, δικαιολογεί και ως εκ τούτου αφήνει ανέγγιχτο ένα κομμάτι του συνολικού σχεδίου για την ανατροπή της υπάρχουσας κοινωνικής τάξης πραγμάτων. Κομμάτι του μπασταρδέματος των πάντων αποτελεί και η παρωχημένη αντίληψη ενός γενικόλογου υποκριτικού σεβασμού απέναντι στο διαφορετικό που ταιριάζει σε κοπαδοποιημένους πιστούς παρά σε ανίερους πολεμιστές που μάχονται για την επικράτησή τους με όλες τις δυνάμεις τους και τολμούν να τα παίζουν όλα για όλα ενάντια σε ένα σύστημα ολοκληρωτικής αποσάθρωσης που έχει ανυψώσει σε ύψιστες αξίες το βόλεμα, την άνευ ερεύνης συστολή απέναντι στην εξουσία, το Θεό και το χρήμα και προπάντων την καταστολή. Η σύγχρονη σχετικότητα εφευρέθηκε από την αιώνια εβραϊκή αράχνη που υφαίνει την παγκόσμια διαπλοκή πατώντας πάνω στις διάφορες θεμελιωμένες σχετικιστικές θεωρίες, προκαλώντας την ύπουλη άρνηση σταθερών σημείων αναφοράς σε κάθε πτυχή της ζωής, αποβλέποντας στην πρόκληση χάους και αταξίας στον νου των ανθρώπων, καθιστώντας τους εύκολη και υποτακτική λεία.
Τα βιβλία και οι ιδέες που εκφράζονται μέσω αυτών καθοδηγούν ή φανατίζουν υπέρμετρα τους επικίνδυνους νόες, με τον ίδιο τρόπο που προσφέρουν τον αναγκαίο προσανατολισμό και την δέουσα κατάρτιση σε όσους “είναι ακόμα στο ψάξιμο”…
Αν δεν υπήρχαν τα δεκάδες βιβλιοπωλεία αναρχικής/αντιεξουσιαστικής κατεύθυνσης, όλα τους ανήκοντα στον ευρύτερο χώρο της άκρας αριστεράς, διότι μη ακραία αριστερά δεν υφίσταται και ουδέποτε υπήρξε στον ελλαδικό χώρο, είναι δεδομένο πως δεν θα υπήρχαν όλες οι υποδομές του κινήματος των ως άνω. Αν δεν υπήρχαν όλα αυτά τα “γραφικά” βιβλιοπωλεία και οι αμέτρητες αντεργκράουντ κινηματικές εκδοτικές προσπάθειες, ο προαναφερθείς χώρος θα είχε υποστείλει τη σημαία του και θα είχε υποκύψει πλήρως στην διείσδυση στην κομματική λογική. Πιθανόν ο αναρχικός/αντιεξουσιαστικός χώρος να είχε προσχωρήσει σύσσωμος σε κάποιο κόμμα της αριστεράς ή θα είχε μια πολύ ισχνή δυναμική η οποία δεν θα ξεπερνούσε τα όρια του εξαρχειώτικου νεοχιπισμού. Αντ’ αυτού, οι ιδέες έγιναν βίωμα, συν την συνδρομή των αλλότριων δυνάμεων χειραγώγησης, οι παρέες του χώρου τους μεταπήδησαν σε ανώτερα κλιμάκια δραστηριοποίησης και οι ολίγοι γραφικοί κιθαρωδοί- παρίες-ρεμάλια της πλατείας Εξαρχείων κατέστησαν εαυτούς “αναγνωρίσιμους επαναστάτες”, απόλυτα ταιριαστούς στο διαλυτικό μοντέλο που επικρατεί στον αμείλικτο θεαματικό κόσμο που ανεβάζει και κατεβάζει ανθρώπους με την ίδια ευκολία. Αυτό που πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό με την συνεχή διάδοση των καθ’ όλα αντιεπιστημονικών και αντιφυσικών ιδεών και θεωριών τους είναι ο πολλαπλασιασμός εν είδη κλωνοποίησης των πυρηνικών δομών τους. Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται ως σήμερα με τα γνωστά σε όλους αποτελέσματα…
Αναντίρρητα, η δύναμις σε μια κοινωνία έγκειται αποκλειστικά στην νεότητα, δηλαδή στο ζωτικό της πνεύμα, καθότι η νεότητα προσφέρει τα μέγιστα στο πνεύμα με το αμόλυντο αίμα της. Η νεότητα όντας γαλουχημένη με επαναστατικές ιδέες μπορεί να κάνει θαύματα. Στην περίπτωση που αυτή δεν γαλουχείται με επαναστατικές ιδέες, τουλάχιστον ας μεγαλώσει γενιές μέσα σε ένα επαναστατικό περιβάλλον. Ας μην προκαλεί όμως την παραμικρή έκπληξη το γεγονός πως 20χρονα παιδιά πιάνουν με μεγάλη ευκολία τα όπλα, όντας στρατιωτικά ανεκπαίδευτοι, ενόσω φανατίζονται στην επιλογή του ένοπλου αγώνα ως μόνου ικανού μέσου ανατροπής του καθεστώτος. Ο εμποτισμός του νεανικού νου με καθαρές ιδέες επιφέρει τα θαυμαστά αποτελέσματα. Η επιμονή στην δημιουργία συνείδησης συντελείται συγχρόνως με τις αγωνιστικές διαδικασίες, οι οποίες είναι αυτές που προσφέρουν την γνησιότερη επαναστατική παιδεία, καθότι μέσω αυτών ο αγωνιζόμενος νέος ή νέα ανακαλύπτουν μια φυσική αλήθεια, η οποία δεν είναι άλλη απ’ το δεδομένο για μας.
Όποιος δεν αγωνίζεται, δεν αξίζει να υπάρχει. Όπως και όποιος δεν αγωνίζεται με όλα τα μέσα για το δίκιο του, δεν αξίζει τον οίκτο μας.
Το διαχρονικό κατηγορώ της αριστεράς προς τους εθνικιστές/εθνικοσοσιαλιστές είναι η υπέρμετρη έπαρση ή επίδειξη πνεύματος μισαλλοδοξίας (=δηλαδή ετέρας απόψεως προς εκείνους) έναντι των εμφορούμενων από αριστερές ή προοδευτικές ιδέες, διά του καψίματος των βιβλίων.
Το περίφημο κάψιμο των βιβλίων από τους Ναζί που επικαλείται σύσσωμος η ελλαδική αριστερά θυμίζει την συζήτηση περί της καύσεως των νεκρών. Στο εν λόγω ζήτημα η αριστερά ανάγει σε σχετικό το ζήτημα, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει, δεν καταδικάζει την “ελευθερία” επιλογής, καθότι η ταφή των νεκρών με τις διαδικασίες που επιβάλλονται με βάση το επίσημο τελετουργικό αποτελεί μια παράδοση που δεν εμπίπτει στην ατομική επιλογή εφόσον υπάρχει τύποις η επίσημη θρησκεία του κράτους. Η αριστερά απολύτως υποκριτικά επιθυμεί να επιβάλει την καύση των νεκρών, προκειμένου να επιβάλει μια ύπουλη αποσύνδεση του ανθρώπου από το θείο και την εθνική παράδοση. Όπως επίσης η αριστερά επιδιώκει τον χωρισμό εκκλησίας-κράτους μέσω ανόητων και μακιαβελικών επιχειρημάτων. Ο λόγος που αναφέρονται όλα τα παραπάνω συνάδει με την εξίσου υποκριτική συμπεριφορά της αριστεράς σε όλα τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα , στην προκειμένη περίπτωση έναντι της ελευθεριότητας στην γνώση.
Παρά ταύτα, για την αριστερά υπάρχουν μονάχα φασιστικά βιβλία που πρέπει να καίγονται, όπως και βιβλιοπωλεία εθνικού προβληματισμού που πρέπει να καίγονται, να λεηλατούνται, οι ιδιοκτήτες τους να διαπομπεύονται, εν ονόματι ενός μαχητικού αντιφασισμού που βρίσκει άσυλο στην τυραννία της πολυπρόσωπης δημοκρατίας και των αναρίθμητων μαγικών κουτιών της. Όταν το κατεστημένο απογυμνώνεται και η βιτρίνα της αστικής υποκρισίας καταρρέει με το πέταγμα μιας στρατηγικής πετρούλας, η αριστερά ωρύεται και οδύρεται σαν κοινή κορασίδα. Τα λόγια του Χάινριχ Χάινε "εκεί όπου καίνε βιβλία, μία μέρα θα καίνε και ανθρώπους" αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Πάνω στην εξαγνιστική πυρά θεμελιώθηκαν τόνοι ψεμάτων στα οποία στηρίχτηκε η σκλαβιά της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με την ζωηρή μαθηματική φαντασία της αριστεράς, στην πλατεία Μπέμπελπλατς και μάλιστα μπροστά στο κτίριο του Πανεπιστημίου Humboldt, περί τα 20.000 βιβλία ρίχτηκαν στην πυρά στις 10 Μαΐου 1933.
Επρόκειτο για βιβλία των Εβραίων Σίγκμουντ Φρόιντ, Χάινριχ Μαν, Κουρτ Τουχόλσκι, Καρλ Κάουτσκι, Μπέρτολτ Μπρεχτ, Εριχ Κέστνερ, Καρλ φον Οσιέτσκι, Εριχ Μαρία Ρεμάρκ, Φραντς Βέρφελ, Αρνολντ Τσβάιχ και Στέφαν Τσβάιχ και πολλών άλλων. Δικαίως οι υποτακτικοί των Εβραίων υπό την καθοδήγηση των ιδίων φωνασκούν! Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία είχε εντοπίσει το πρόβλημα. Ότι το πνευματικό δηλητήριο που κρύβεται μέσα στο εξίσου δηλητηριώδες μανιτάρι του εβραϊσμού δημιουργείται από την αλόγιστη κυκλοφορία διαβρωτικών προς τη συνείδηση βιβλίων που προκαλούν εμπρηστικές επιθέσεις στο νου των αμόλυντων νέων, διαβάλλοντάς τους με τον πλέον δόλιο τρόπο και προτρέποντάς τους ασχέτως λογικών αιτιών σε ΑΝΤΑΡΣΙΑ κατά του έθνους και του κράτους…
Συνοπτικά η ρίζα του περίφημου “auto da fe” ανάγεται στην παραδειγματική τιμωρία των αιρετικών. Το ιστορικό της φράσεως αυτής μπορείτε να το βρείτε στην παγκόσμια εγκυκλοπαίδεια και αλλού.
Η αριστερά έχει το δημοκρατικό δικαίωμα στον αποκλεισμό της γνώμης των άλλων, το δικαίωμα της επιβολής του βίαιου μη συνέρχεσθαι όταν πρόκειται για “άλλους”, το δικαίωμα του βιαιοπραγείν εναντίον οποιουδήποτε κρίνεται από τους φορείς της ως διαφορετικός, εναντίον οποιουδήποτε σκέπτεται διαφορετικά από αυτούς, εκφράζεται διαφορετικά και πράττει διαφορετικά.
Οι άρρωστες ιδέες του διεθνισμού, εκφράζονται στον ημερήσιο τύπο σε πλείστα ανεπίκαιρα ζητήματα σε σχέση με τα μείζονα προβλήματα που μαστίζουν την νεοελληνική κοινωνία, στην ακόρεστη προπαγάνδα μέσα στην κοινωνία, στα σχολεία και παντού. Η αριστερά έχει εγκαθιδρύσει έναν μονοπωλιακό κόσμο ενημέρωσης, στον οποίο αποκλείει οποιαδήποτε φωνή της αμφισβητεί αυτό το μονοπώλιο.
Αυτό το άθλιο μονοπώλιο έκφρασης πολιτικού και κοινωνικού λόγου σπάμε καθημερινά εμείς οι ριζοσπάστες εθνικιστές / εθνικοσοσιαλιστές, τόσο με τις πράξεις μας όσο και με τον καθαρό στο επίπεδο των ιδεών λόγο μας.
Δεν θα αφήσουμε την αριστερή διανοητική πανούκλα να σπείρει τον σπόρο της στα παιδιά μας, αλώνοντας ψυχές και εκμαυλίζοντας συνειδήσεις. Ανοχή τέλος, αριστερές ιδέες τέλος, ριζοσπαστικός εθνικισμός / εθνικοσοσιαλισμός η μόνη επαναστατική προοπτική!
Κι όποιος αντέξει…
