.jpg)
Η ενοχή της ασθενικής νεοελληνικής κοινωνίας που αίφνης θυμήθηκε ν’ ανασύρει τα ναζιστικά τέρατα από το χρονοντούλαπο της ιστορίας σε συνδυασμό με την ηττοπάθεια ορισμένων οι οποίοι στηριζόμενοι στην επικαρπία ιδεών και αγώνων άλλων στο όνομα αυτών, συνέτειναν σ' αυτό το αίσχος.
Ήταν 17 Αυγούστου 1987, οπόταν η είδηση του θανάτου του ισχυρού άνδρα του NSDAP έσκασε σαν καταπέλτης στα αυτιά όλων μας. Οι ανήκοντες στη γενιά μας θυμούνται εκείνες τις ρομαντικές ημέρες της εθνικοσοσιαλιστικής αθωότητας που γέμιζαν τα στήθια μας με αισθήματα αυταπάρνησης και ατσαλένιας θέλησης για να συνεχίσουμε τον αγώνα που ΕΚΕΙΝΟΙ υποχρεώθηκαν, από τις δυνάμεις του σκότους, να αφήσουν καταμεσής. Με την ματωμένη υπόσχεση οι μεταγενέστεροι ν’ αξιωθούμε να συνεχίσουμε και να δικαιώσουν τους αγώνες των προκατόχων μας...
Αγώνες στους οποίους δεν θέλουμε να υπεισέλθουμε, δίδοντας κατά συνέπεια το παραμικρό πάτημα στα καιροφυλακτούντα σαρκοβόρα της δημοσιογραφίας. Η εικόνα του θλιβερού παλιάτσου της ακροδεξιάς Μαυρουδή Βορίδη, του γυρολόγου της παράταξης της κιλότας που τολμά ν’ ασελγεί εναντίον της ΑΓΙΟΤΗΤΑΣ του εθνικοσοσιαλισμού και αποκηρύττει τις αντι-φιλελεύθερες απόψεις της νιότης του. Πόσο εύκολα μπορεί να διαφθαρεί ο άνθρωπος ...αναλογιζόμενοι κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις νεανιών που αποκήρυξαν το παρελθόν τους για φτηνά κοσμικά ανταλλάγματα…
Μολονότι πέρασαν τα χρόνια και οι έφηβοι εκείνης της περιόδου ανδρώθηκαν, ορκίστηκαν να παραμείνουν για πάντα πιστοί στην θυσία ΕΚΕΙΝΟΥ και να πάρουν εκδίκηση στο όνομά του. Όνειδος η εικόνα κάποιων σκιών που πέρασαν από δίπλα μας στο παρελθόν, όταν γυρίζοντας πίσω στο χρόνο, τους θυμόμαστε να παλεύουν στο πλευρό μας με θέρμη σε πορείες μνήμης του Rudolf Hess στις πατρίδες του γερμανικού ρομαντισμού. Περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς…
Οι έφηβοι, τότε, άγουροι εθνικοσοσιαλιστές της γενιάς μας που ερμήνευαν τον κόσμο με την ψυχή ενός παιδιού, μεγάλωσαν, “ωρίμασαν”, παρεκτός ενός πράγματος. Δεν ξεπούλησαν έναντι οιουδήποτε τιμήματος τις αξίες του εθνικοσοσιαλισμού. Τα σώματα αυτών των εφήβων μολονότι δείχνουν βαριά και κατάκοπα από την φθορά του χρόνου, οι ψυχές τους όμως είναι ακμαιότερες από ποτέ.
Απέχοντες από τις μουσικές επιλογές της λευκής νεολαίας, λίαν προσφάτως και κατόπιν προτροπής του υιού ενός αγνού συναγωνιστή των χρόνων εκείνων της αθωότητας, αλιεύσαμε τους στίχους του ομώνυμου συγκλονιστικού τραγουδιού ενός μουσικού σχήματος, το οποίο αφιερώνεται στη μνήμη του ελληνικής καταγωγής ιερομάρτυρα Ρούντολφ Ες. Οι στίχοι του προκαλούν ρίγος σε β’ ενικό πρόσωπο, σαν σπαθίσματα ή κλαγγές παλιών όπλων επί τιμή απευθείας στον ίδιο, όπου κι αν εκείνος βρίσκεται.
“46 χρόνια σε κρατήσανε πίσω από τα τείχη της φυλακής. Για εσένα αυτό δεν είχε καμιά σημασία, δεν μετάνιωσες στο ελάχιστο. Κανείς, ποτέ, δεν βασανίστηκε όσο εσύ. Και τελικά, δεν δίστασαν ακόμα και να σε σκοτώσουν. Ρούντολφ Ες - Τα πιστεύω σου ήταν δυνατότερα κι από τη φυλακή και τον πόνο που σου προκάλεσαν. Ρούντολφ Ες - Θα ζεις για πάντα στις καρδιές μας! Πέταξες για την Αγγλία σε μια απέλπιδα αποστολή εκεχειρίας. Ωστόσο, αυτό δεν τους εμπόδισε να σε αλυσοδέσουν, μόνο και μόνο επειδή ήσουν ένας μάρτυρας της ειρήνης. Δεν μπόρεσαν, ποτέ, να σε λυγίσουν, καθότι ήσουν πνεύμα υπερήφανο. Και η ιστορία θα πάρει εκδίκηση στο όνομά σου κάποια μέρα. Συγκρατείστε καλά την εικόνα αυτού του υπέργηρου άνδρα. Κρατήστε αυτόν τον άνδρα στη μνήμη σας και ποτέ μην τον λησμονήσετε. Ορκιστείτε στον εαυτό σας, για το υπόλοιπο της ζωής σας. Ότι εν ονόματι αυτού του ανθρώπου, δεν πρόκειται κανείς μας να ξεχάσει! “
Θα απευθυνθούμε σε ΕΚΕΙΝΟΝ και προς όλους τους ΠΙΣΤΟΥΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ, λέγοντας τους ότι:
Ποτέ δεν θα ξεχάσουμε την πτώση του
ρομαντικού μεσολαβητή της ειρήνης των λευκών εθνών. Ποτέ δεν θα
ξεχάσουμε το θρυλικό Messerschmitt Bf 110 και το χαμόγελό του. Ποτέ δεν
θα ξεχάσουμε τον Υπαρχηγό του Μεγάλου Άνδρα της ιστορίας. Ποτέ δεν θα
ξεχάσουμε τα ψέματα και τη λάσπη των εκφραστών της ηθικής του μοντέρνου
κόσμου, ότι ο τολμηρός αυτός άνδρας “αυτοκτόνησε”. Τιμούμε τον άνδρα που
προτίμησε το θάνατό του παρά τον βάναυσο εκείνο της λευκής φυλής.
Τιμούμε τον άνδρα που έκανε έναν Τσώρτσιλ να τον καταδικάσει σε ισόβια
δεσμά και απομόνωση μέχρι θανάτου. Τιμούμε τον άνδρα αυτόν που ακόμα και
νεκρό τον φοβήθηκαν οι ιερόσυλοι οι οποίοι προέβησαν στην εκταφή των
οστών του και την καταστροφή του ταφικού μνημείου του. Τιμούμε τον άνδρα
εκείνο που έκανε τον Φύρερ να αναφωνήσει εκστασιασμένος από τον ηρωισμό
του υπαρχηγού του "Ω, Θεέ μου, Θεέ μου! Πέταξε στην Αγγλία!"
Δεν ξεχνούμε ότι ο Ρούντολφ Ες
δολοφονήθηκε από τις μυστικές υπηρεσίες της Αυτοκρατορίας για να μην
αποκαλυφθούν πολλά κακώς κείμενα αυτής όσον αφορά το ρόλο της στον
δεύτερο αδελφοκτόνο πόλεμο.
Ως φανατικοί Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές
δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις θυσίες των μαρτύρων της Άγιας ιδεολογίας, η
οποία είναι μονάχα μια και καμία άλλη. Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ!
