Ο Μεγάλος Φιλόσοφος του Βορρά Φρειδερίκος Νίτσε είχε πει κάποτε: “Ο πραγματικός άντρας χρειάζεται δυο πράγματα: κίνδυνο και παιχνίδι. Γι’ αυτό το λόγο χρειάζεται τη γυναίκα, σαν το πιο επικίνδυνο παιχνίδι.” Ένας πολύ πιο σύγχρονος του αναφέρει κάπου ότι “η πραγματική ζωή αρχίζει εκεί που σταματά η βολεμένη καθημερινότητα.” Ο επίσης Μεγάλος Γερμανός συγγραφέας Φρήντριχ Σίλερ αναφέρει ότι “για να τα σώσουμε όλα, πρέπει να τα ρισκάρουμε όλα.” Ο μεταγενέστερος αυτού T.S.Eliot και εξίσου στωικός στην αξία του κινδύνου, ανέφερε ότι “μόνο αυτός που ρισκάρει να πάει πολύ μακριά μπορεί να ανακαλύψει πόσο μακριά μπορεί να πάει κανείς.” Όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος να χάσουμε τα πάντα, άλλος τόσος είναι ο κίνδυνος να μην χάσουμε απολύτως τίποτα.
Η μαγιά και αυτή καθεαυτή η μαγεία του κινδύνου εκφράζεται πιστά μέσα από το νιτσεϊκό “δόγμα” ζην επικινδύνως ή vivere pericolosamente.Οι νέες ευκαιρίες και δυνατότητες που αναδύονται στους ζοφερούς καιρούς, μπορούν να ιδωθούν ως προκλήσεις για την ανάδειξη των δεξιοτήτων ή του πεπρωμένου του καθενός, ανεξαρτήτως πολιτικής θεολογίας. Τα εμπόδια δεν είναι τίποτα άλλο από οδοδείκτες στην κοινωνική άβυσσο, ώστε να μας ακινητοποιήσουν προς στιγμήν για να αναθεωρήσουμε την πορεία μας μέσα σ’ αυτήν και να πάρουμε αποφάσεις για την χάραξη νέας πορείας και στρατηγικής.
Στη ρωμαϊκή εποχή, ο επικρατών νόμος απαγόρευε στους Ρωμαίους στρατηγούς να διαβούν τον ποταμό Ρουβίκωνα με τις λεγεώνες τους. Το μέτρο αποσκοπούσε στο να αποτρέψει την είσοδο στρατού στην Ιταλία, επομένως και το ενδεχόμενο πραξικοπήματος ή εμφυλίου πολέμου. Όταν ο Ιούλιος Καίσαρ το 49 π.Χ. αποφάσισε να τον περάσει, πριν συγκρουστεί με τον Πομπήιο, αναφώνησε την περίφημη ιστορική φράση "Ο κύβος ερρίφθη" (alea jacta est ή jacta alea est). Η φράση "διέβη τον Ρουβίκωνα" κατέστη παροιμιώδης στον προφορικό όσο και τον γραπτό λόγο και αναφέρεται σε ανθρώπους που εν γνώσει τους λαμβάνουν μια ριψοκίνδυνη απόφαση χωρίς επιστροφή.
Έτσι κι εμείς, περισσότερο από ποτέ άλλοτε στην ιστορία, πρέπει να διαβούμε σε πείσμα της σύγχρονης κοινωνικής δειλίας τον απέραντο υλιστικό Ρουβίκωνα που συνιστά το μεγαλύτερο εμπόδιο του καιρού μας, με όλες τις παραμέτρους και τους κινδύνους που συνεπάγεται ένα τέτοιο εγχείρημα. Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως θα βγούμε αλώβητοι μέσα απ’ αυτόν, τουναντίον αξίζει όσο τίποτα άλλο να βιώσουμε το ανυπέρβλητο μεγαλείο της άνευ επιστροφής απόφασής μας να πολεμήσουμε γενναία γνωρίζοντας πως ουσιαστικά τα παίζουμε όλα για όλα. Σ’ αυτό το σημείο επιβεβαιώνονται με τον πιο παραδειγματικό τρόπο τα λόγια του Φρήντριχ Σίλερ που εκτέθηκαν στην αρχή του κειμένου.
Για να πολεμήσουμε σκληρά, χωρίς
αναστολές στο παρόν και το μέλλον, οφείλουμε να συντρίψουμε κάθε
προσδοκία υλικού κέρδους ή ξέγνοιαστης υλικής καθημερινότητας.
Χρειάζεται να φτύσουμε το χρυσωμένο χάπι της καθημερινής ζωής μέσω του
οποίου οι διεφθαρμένες ελίτ του Κολωνακίου υποτάσσουν τις ανθρώπινες
μάζες που χειμάζονται, με την μαγική κίνηση του ενός δακτύλου τους (ή
του ενός αόρατου δακτύλου της οικονομίας) … αυτοκτονικά μέσα από τις
ίδιες τις ολέθριες επιλογές τους!
Τον κίνδυνο πρέπει να τον κυνηγάμε σαν τον κρυμμένο θησαυρό παντού και πάντοτε. Είναι η μοναδική εγγύηση για την ατομική και κοινωνική απελευθέρωση. Ο κίνδυνος δεν υπόσχεται τίποτα, δεν πουλάει τίποτα, δεν εξαγοράζει τίποτα. Το κυνήγι του κινδύνου είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Το διαρκές στοίχημα του ακροβάτη που παλεύει να ισορροπήσει πάνω από μαύρα, θολά και απόκοσμα νερά δεν είναι αν θα βραχεί ή θα λερωθεί πέφτοντας μέσα σ’ αυτά απογοητεύοντας το κοινό του, αλλά ότι θα βραχεί “πολύ λιγότερο” απ’ όλους τους υπόλοιπους, ακριβώς επειδή τολμάει και ρισκάρει περισσότερο από εκείνους που νομίζουν ότι θα γλιτώσουν εξαιτίας της ατολμίας τους την ψυχρολουσία. Ο λάτρης του κινδύνου, αυτός που αναζητάει μια ζωή γεμάτη μανία, περιπέτεια και τραχύ κίνδυνο, υπερτερεί όλων, διότι υπερβαίνει την ατομική και κοινωνική αβεβαιότητα, αντιστρέφοντας εγωιστικά το νόημά της, κάνοντάς την πιο ελκυστική απ’ οτιδήποτε άλλο στη ζωή τη δική του και των άλλων. Το αθεράπευτο φλερτ με τον κίνδυνο είναι αυτό που προσφέρει τα πιο μεγάλα πάθη, τα πιο γεμάτα ερωτικά συναισθήματα, τις πιο ζωντανές απολαύσεις. Τολμήστε μεγάλες συγκινήσεις, ερωτοτροπείτε αδιάκοπα με τον κίνδυνο και ζήστε… όπως δεν σας έμαθε κανείς!
Σήμερα έχουμε περισσότερο ανάγκη από ποτέ να αμφισβητήσουμε με αυθάδεια τα πάντα γύρω μας! Αυτό είναι το κλειδί της απελευθέρωσής μας από τα όποια ηθικά διλήμματα…
Εμείς συνεχίζουμε να βαδίζουμε σε
μονοπάτια απάτητα, εξερευνώντας περιοχές δύσβατες κι απρόσιτες,
επιδεικτικά ιερόσυλοι ως άλλοι θαρραλέοι πυροβάτες που έχουν νικήσει την
αίσθηση του εφήμερου πόνου και προσδοκούν επανάσταση ζωντανών-νεκρών.
Στεκόμαστε
προς στιγμήν στο αχανές δάσος. Ζυγιάζουμε τι μας κόστισε το ταξίδι
μέχρι εδώ και προς τα που πρέπει να ανακατευθυνθούμε. Σημασία δεν έχουν
οι απώλειες, αλλά ότι δεν θα ανταλλάξουμε με τίποτα στον κόσμο αυτόν το
ταξίδι και όσα ζήσαμε σ’ αυτό…
…ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΟΙ ΑΠΟ ΠΟΤΕ!
